اثربخشی برنامه آموزش والدین بر کاهش مشکلات رفتاری و بهبود مهارت ارتباطی دانش آموزان در معرض خطر

تجربه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی برنامه آموزش والدین بر کاهش مشکلات رفتاری و بهبود مهارت ارتباطی دانش آموزان در معرض خطر منطقه هوراند از استان اذربایجان شرقی صورت گرفت. روش: روش تجربه ای (پژوهشی) نیمه تجربی با گروه آزمایش، گواه و پگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزاندوره متوسطه دارای مشکلات رفتاری و ارتباطی منطقه هوراند از استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ و نمونه شامل والدین ۲۰ دانش آموز دارای مشکلات رفتاری و ارتباطی بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از پاسخگویی به پرسشنامه اختلال رفتاری راتر به صورت تصادفی در دو گروه ازمایش و گواه جایگزین شد. والدین کودکان گروه ازمایش برنامه آموزش والدین را در ۱ جلسه، ۶۰ دقیقه ای در ۳ ماه دریافت کردند. اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها: نتایج نشان داد که مشکلات رفتاری آزمودنی های گروه مورد مطالعه بر مقایسه با گروه گواه بطور معناداری کاهش یافت. بعلاوه پس از گذشت ۳ ماه نتایج مداخله در دانش آموزان گروه ازمایشی پایدار بود. نتیجه گیری: برنامه آموزش والدین راهبردی موثر برای کاهش مشکلات رفتاری و ارتباطی دانش آموزان در معرض خطر است. بر مبنای نتایج این تجربه، به مشاوران و روان شناسان کودک می توان پیشنهاد نمود که با استفاده از این برنامه آموزشی در کاهش مشکلات رفتاری و ارتباطی دانش آموزان در معرض خطر بکوشند.

Keywords:

برنامه آموزش والدین , مشکلات رفتاری و ارتباطی , دانش آموزان در معرض خطر