تاثیر تغییرات ژئومکانیکی و ژئوشیمیایی در فرآیند ذخیره سازی کربن دی اکسید در آبخوان های ماسه سنگی و سنگ آهک abstract
یک راه کار موثر در کاهش انتشار
کربن دی اکسید در جو
ذخیره سازی آن در سازند های مختلف زمین شناسی است . واکنش های و فعل و انفعالات هیدروشیمی مکانیکی زیادی مانند تغییرات تنش موثر، اسیدی شدن آب و انحلال مواد معدنی وجود دارد که ممکن است در هنگام
ذخیره سازی یا پس از
تزریق یکپارچگی سازندها را در کوتاه مدت یا بلند مدت کاهش دهد. با وجود مطالعات و ارزیابی هایی که برای امکان سنجی سازند های ماسه سنگی و آهکی به عنوان یک مکان برای
ذخیره سازی ایمن
کربن دی اکسید انجام شده است ، تاثیر فرآیندهای هیدرولوژیکی ، مکانیکی و شیمیایی بر یکپارچگی مکان ذخیرهسازی عمقای مورد توجه قرار نگرفته است .هدف از این مطالعه ، ارزیابی فرآیندهای ترمو-هیدرو-شیمی مکانیکی پس از
تزریق کربن دی اکسید کربن و تاثیر آنها بر جنبه های
ذخیره سازی کلیدی
ماسه سنگ غنی از کوارتز و
سنگ آهک غنی از کلسیت است . بدین منظوز یک مدل عددی برای شبیه سازی
تزریق دی اکسید کربن به یک
آبخوان شور با ترکیب
ماسه سنگ و
سنگ آهک به مدت ۵۰۰ سال ساخته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که فعالیت ژئوشیمیایی و انحلال
کربن دی اکسید در
سنگ آهک به طور معنی داری بیشتر است و ممکن است تخلخل را تا ۱۶ درصد افزایش دهد . در طول
تزریق ، کاهش استحکام مخزن در هر دو نوع سنگ پس از قرار گرفتن در معرض دی اکسید کربن مشاهده شد. با این حال، مشاهده شد که جابجایی زمین (نشست ) در سازندهای ماسه سنگی و آهکی به ترتیب ۰۰۱۷.۰ و ۰۳۳.۰ متر در پایان ۵۰۰ سال میباشد .به همین دلیل توصیه می شود برای پروژه های جذب و ذخیره کربن یک مخزن با مقاومت بالا در نظر گرفته شود تا احتمال تراکم کاهش یابد. همچنین مشخص شد که هر دو نوع سنگ دارای ظرفیت
ذخیره سازی ،
تزریق و پتانسیل به دام انداختن (تله های ساختاری و انحلال) برای جذب و نگه داشت
کربن دی اکسید هستند.