برنامه ریزی محله- مبنا، راهکار ارتقاء هویت در محلات

سهم مهمی از سطح شهرها را محله ای مسکونی می پوشاند، از این رو کیفیت آن ها تأثیر مهمی در سیما و منظر و همچنین کارکردهای عمومی شهر دارد. در واقع در نگاه اول هر شهر را از ویژگی های محله های مسکونی آن می توان شناخت، روند توسعه های موجود در شهرهای ما به ویژه شهرهای بزرگ نشان می دهد که مناطق مسکونی به دلیل توسعه نابسامان و مغشوش، در معرض از دست دادن شخصیت و هویت دیرینه خود قرار گرفته اند. برای توسعه در ا ین مقیاس و حفظ همزمان ه ویت و مشارکت محلی (جهت ایجاد احساس تعلق) نیاز به برنامه و طرحی خردمقیاس و محله- مبنا است، منظور از شهرسازی محله مبنا: مشارکت شهروندان در سازماندهی اهداف، سیاست ها و چارچوب کلی برنامه ریزی و نیز تعیین و تدوین طرح ها و برنامه هایی است که برای محیط شهری محل سکونتشان تهیه می شوند و ه مچنین شامل همکاری و مشارکت در اجرای طرح ها و برنامه ها و نیز نظارت بر تهیه، تصویب و اجرای آن ها می شود. این پژوهش با روشی تحلیلی- توصیفی در پی شناسایی مزایای این نوع طرح ها در حفظ یکپارچگی جامعه محلی و هویت آن می باشد. ظرفیت سازی و توجه به مهارت های فردی افراد، تأکید بر توسعه ی حاکمیت و نظارت شهروندان، تصمیم گیری مبتنی بر اجماع، آموزش اجتماعات محلی و برنامه ریزی و طراحی با توجه به اصول زیست منطقه گرایی برای دستیابی به توسعه ی پایدار از مهمترین ابزارهای دستیابی به برنامه ریزی محله مبنا هستند که نتیجه آن تقویت هویت محلی و حس تعلق ساکنین و حفظ مقیاس محله می باشد.

Keywords:

برنامه ریزی محله- مبنا , ارتقاء هویت , مشارکت محلی , حس تعلق , محله ایرانی