پیش بینی رفتارهای پرخطر براساس توانایی های شناختی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی رفتارهای پرخطر براساس توانایی های شناختی در دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. از میان دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر تهران ۲۵۰ نفر، با توجه به ملاکهای ورود و خروج به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی و پرسشنامه توانایی های شناختی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد ابعاد توانایی های شناختی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان همبستگی منفی معنادار دارند. نتایج رگرسیون نیز حاکی از این بود که مولفه های توانایی های شناختی به طور همزمان با هم توانستند ۴۸ درصد از واریانس رفتارهای پرخطر را تبیین کنند. بنابراین ، توانایی های شناختی نقش مهمی در پیش بینی رفتارهای پرخطر نوجوانان دارند. نتیجه گیری : طبق نتایج به دست آمده توانایی های شناختی می توانند باعث کاهش بروز و تداوم گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان گردند. بنابراین توجه به این متغیرها در کاهش رفتارهای پرخطر در نوجوانان از اهمیت ویژه برخوردار است ؛ در نتیجه ، طراحی مداخلات مبتنی بر بهبود این ویژگی ها به عنوان مبنایی برای کاهش رفتارهای پرخطر این گروه از افراد پیشنهاد می شود.

پیش بینی رفتارهای پرخطر براساس توانایی های شناختی در دانش آموزان Keywords:

رفتارهای پرخطر , توانایی های شناختی , دانش آموزان