پیش بینی افکار خودکشی براساس مولفه های ناگویی هیجانی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی افکار خودکشی براساس مولفه های ناگویی هیجانی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه سمنان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. از این بین ۲۷۰ نفر با توجه به ملاکهای ورود و خروج به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی و پرسشنامه ناگویی هیجانی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گامبه گام استفاده شد. نتایج نشان داد ابعاد ناگویی هیجانی با افکارخودکشی در دانشجویان همبستگی مثبت معنادار دارند . نتایج رگرسیون نیز حاکی از این بود که مولفه های ناگویی هیجانی به طور همزمان با هم توانستند ۲۱ درصد از واریانس افکار خودکشی را تبیین کنند. بنابراین ، ناگویی هیجانی نقش مهمی در پیش بینی افکار خودکشی دانشجویان دارند. یافته های پژوهش می تواند تلویحات کاربردی برای روانشناسان درزمینه سبب شناسی و مداخله در خودکشی داشته باشد. طبق نتایج به دست آمده ناگویی هیجانی می تواند باعث بروز و تداوم افکار خودکشی گردند. بنابراین توجه به این متغیرها در کاهش افکار خودکشی در دانشجویان از اهمیت ویژه برخوردار است ؛ در نتیجه ، طراحی مداخلات مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی به عنوان مبنایی برای کاهش افکارخودکشی در این گروه از افراد پیشنهاد می شود.

Keywords:

خودکشی , ناگویی هیجانی , دانشجویان