طراحی مدل ارزیابی موفقیت مسیرشغلی کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران

هدف: هدف این پژوهش طراحی و اعتباریابی مدل ارزیابی موفقیت مسیرشغلی کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران می باشد. روش : روش شناسی پژوهش مبتنی بر تکنیک دلفی کمی بوده است. جامعه آماری پژوهش را خبرگان دانشگاهی و خبرگان سازمانی (مسئولان بیمارستانی و دانشگاه های علوم پزشکی) تشکیل دادند. پنل دلفی متشکل از ۱۰ خبره در دو حوزه ی ذکرشده بوده است. بازخوردها از خبرگان طی سه مرحله و براساس پرسشنامه صورت گرفت. یافته ها: در دور اول دلفی، ۳۲۶ شاخص، از این تعداد در دور دوم و ارزیابی مولفه های موفقیت مسیرشغلی، ۲۵۶ شاخص در ۵۳ مولفه از دید خبرگان مناسب تحلیل در موفقیت مسیرشغلی ارزیابی شدند. در دور سوم، ابعاد موفقیت مسیرشغلی (۱۷ بعد)، در ۴ محور بهبود مستمر موقعیت های عینی؛ نهادینه سازی موفقیت پذیری ذهنی؛ سیاست گذاری یکپارچه در ساخت مسیرشغلی؛ و ارزیابی موفقیت مسیرشغلی موردارزیابی قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این جهت گیری مدیریتی بودند که می بایست موفقیت مسیرشغلی یک مدل گام به-گامی بوده و همچنین لازم است که ارزیابی موفقیت مسیرشغلی از دو منظر کارکنان و مدیران به طورمشترک، و ارزیابی موفقیت مسیرشغلی عینی و ذهنی از سوی کارکنان و ارزیابی عوامل موثر بر موفقیت مسیرشغلی از سوی مدیران صورت گیرد. نتیجه گیری: در طراحی مدل های موفقیت مسیرشغلی بایستی به همسویی درونی و اجرایی با واقعیت های شغلی سازمان و خواست نیروها توجه نمود. دانشگاه های علوم پزشکی می بایست در طراحی و تدوین برنامه های مسیرشغلی کارکنان از رویکرد کارمندمحوری بهره جویند.

Keywords:

موفقیت شغلی , موفقیت مسیر شغلی , موفقیت مسیر شغلی عینی , موفقیت مسیر شغلی ذهنی , ارزیابی موفقیت شغلی.