بررسی ارتباط ویژگی های فیزیوگرافی و سیل خیزی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز جنوب غرب شهرستان بردسیر استان کرمان)

تجزیه و تحلیل ویژگی های فیزیوگرافی رایجترین روش بررسی حوزه های آبخیز از نقطه نظر مدیریت و بررسی ویژگی های حوزه است، نحوه توسعه فرآیندهای سطح زمین را نشان داده و بینشی از رفتار هیدرولوژیکی حوزه به ما ارائه میدهد. مطالعات فیزیوگرافی در مدیریت مرتع و حوزه های آبخیز از جهات مختلف مورد توجه است، به ویژه آنکه در این بررسی ها تاکید روی شناخت وضعیت کلی حوزه ها و زیرحوزه ها و چگونگی جریان آبراهه هاست. در بررسی و برنامه ریزی مسائل خاک نیز طراحان همواره با حوزه آبخیز سروکار پیدا می کنند. از این رو لازم است حوزه های آبخیز از نقطه نظر سطح و ابعاد مورد مطالعه قرارگیرند . محدوده مور دمطالعه در این تحقیق حوزه آبخیز واقع در قسمت جنوب غربی شهرستان بردسیر در استان کرمان است. در این تحقیق، ویژگی های مرتبط با شبکه آبراهه، نظیر رتبه بندی، تراکم، فراوانی، بافت شبکه، درجه نفوذپذیری و ویژگی های مرتبط با شکل حوزه نظیر ضریب فشردگی گراولیوس، نسبت گردی میلر، ضریب شکل هورتون، نسبت کشیدگی محاسبه گردید. نتایج حاکی از آن است که با توجه به ضریب گردی معادل ۶۸ / ۰ و درجه نفوذپذیری معادل ۱۵ / ۲۴۱ ، پتانسیل سیل خیزی در زیرحوزه ۵H نسبت به سایر زیرحوزه ها بیشتر است و طبق بررسی های تراکم شبکه، با بیشترین تراکم معادل ۲۸ / ۶ کیلومتر در کیلومتر مربع، دارای بافت شبکه زهکشی ریزتری است.

Keywords:

هورتون , پاسخ هیدرولوژیک , رتبه بندی , نفوذپذیری , شبکه آبراهه