Retrofitting of Brick Historic Buildings Using Modern Technologies

بناهای تاریخی آجری بناهای حجیمی هستند که با مصالح سنگین ساخته شده اند و نیروی چسبندگی بین مصالح و فرم های سازه ای خاص وظیفه انتقال نیروها و در نهایت پایداری و عملکرد یک پارچه بنا را بر عهده دارند. مصالح ملات و آجر در برابر نیروهای فشاری عملکرد بسیار خوبی دارند ولی در برابر نیروهای جانبی و کششی مقاومت زیادی نداشته و پس از رسیدن به حداکثر توان خود به یکباره خرد می شوند. به عبارت دیگر فاقد خاصیت پلاستیک و شکل پذیری هستند. روش انتخاب شده برای تقویت بنا باید ضمن حفظ اصالت اثر و هویت تاریخی آن برطرف کننده آسیب ها بوده و انسجام و یک پارچگی اثر را در پی داشته باشد. همچنین باید تا آنجا که ممکن است با حداقل تخریب در بنا اجرا شود و ضمن سازگاری با مصالح اولیه مانع افزایش بیشتر وزن سازه ی بنا و اعمال نیروهای اضافی و ناخواسته به بنا شده و برعکس لازم است ضمن سبک سازی بنا باعث افزایش شکل پذیری در المان های سازه ای بنا به هنگام اعمال نیروهای لرزه ای شود. از میان فن آوری های نوین که می تواند پاسخگوی این نیازها در بناهای تاریخی باشد می توان به استفاده از مصالح FRP به همراه تکنولوژی تزریق گروت یا رزین اشاره نمود. این پژوهش چگونگی کاربست روش های نوین تقویت سازه ای در بناهای تاریخی آجری را با استفاده از مصالح FRP و تکنولوژی تزریق ضمن توجه به الزامات مطرح شده در منشورهای بین المللی حفاظت مورد بررسی قرار داده است. از آنجا که اجرای این روش بسیار سریع، مقرون به صرفه و کارآمد است می تواند به عنوان الگو و روشی برای بسیاری از بناهای تاریخی مورد استفاده قرارگیرد. این روش، روش تقویت هسته ای نامیده می شود.

Keywords:

مقاوم سازی , فن آوری های نوین , بنای تاریخی , روش تقویت هسته