هرساله در دنیا با وقوع
سیلاب تعداد زیادی از پلها که از مهمترین سازههای ارتباطی محسوب میشوند، تخریب میشوند و در نتیجه خسارتهای مالی و جانی بسیاری را موجب میشوند. یکی از عوامل هیدرولیکی مهم تخریب و آسیبدیدگیاکثر پلها، آبشستگی در اطراف پایه میباشد. پس از برخورد جریان با پایههای پل، سیستمهای گردابی تشکیل شده ، منجر به خالی شدن اطراف پایهها و واژگون شدن آنها میشود. این موضوع در هنگام وقوع سیلاب، درست در زمانی کهبیشترین نیاز به راههای دسترسی وجود دارد، اهمیت بالایی پیدا خواهد کرد. از این رو کاهش میزان آبشستگی سالها مورد بررسی محققین و مهندسین هیدرولیک قرار گرفته است و تاکنون مطالعات زیادی جهت تخمین عمق و شدت آبشستگی اطراف
پایههای پل انجام پذیرفته است. در راستای تحقیقات انجام شده در این ارتباط روشهای متعددیجهت کاهش آبشستگی
پایههای پل پیشنهاد شده که از جملهی این موارد استفاده از طوق،
صفحات مستغرق و
شکاف را میتوان نام برد. این روشها میتوانند با تغییر الگوی جریان اطراف پایهها، شدت جریان گردابی اطراف پایه پل راکاهش داده و در نتیجه عم آبشستگی را نیز کاهش دهند و در استفاده از تعدادی از ایکن روش ها تأخیر زمانی در شروع آبشستگی نیز مشاهده شده است. با توجه به اهمیت موضوع پایداری پلها بخصوص در زمان وقوع سیلاب، در این مقاله ضمن بررسی این روشها، تلاش شده تا مناسبترین روش کنترل آبشستگی
پایههای پل انتخاب شود