پارک های فناوری و مراکز رشد راهی برای تحقق اقتصاد مقاومتی

شکل گیری اقتصاد مقاومتی در گرو توجه به مرکزیت و محوریت برای فعالیت در عرصه‌ی اقتصاد می باشد تا فعالان این عرصه بتوانند اطلاعات و دستاوردهای خود را در جایی به اشتراک بگذارند. فرماندهی هوشمند و متمرکزی برای هدایت فعالیت‌های این حوزه و شناسایی و آموزش نیروهای مستعد و مناسب برای فعالیت علمی و عملیاتی در این عرصه لازم است. با بروز تحول در دانشگاه های سنتی و پذیرش نقش توسعه اقتصادی، دانشگاه کارآفرین علاوه بر آموزش و پژوهش، عامل تحقق نوآوری فناورانه به ویژه در فضای فناوری های پیشرفته می گردد و از این طریق پایه های نظام ملی نوآوری مستحکم و زمینه برای تحقق توسعه مبتنی بر دانایی فراهم می شود که یکی از برون دادهای تعاملات دانشگاهیان و صنایع، پارک های علمی فناوری و مراکز رشد (انکوباتورها) می باشد. این مجموعه ها که معمولاٌ در مجاورت قطبهای دانشگاهی و یا صنعتی – اقتصادی شکل می گیرند ، ضمن ایجاد فضای مناسب جهت انجام تحقیقات کاربردی و تجاری سازی نتایج آن و انتقال فناوری ، موجبات رشد شرکتها را از رهگذر هم افزایی ناشی از مجاورت فیزیکی این واحدها و نیز کاهش هزینه های سرمایه گذاری، فراهم می سازد. هم چنین این مراکز می توانند قابلیت های کارآفرینی شامل دانش، مهارت و نگرش کارآفرینی را در دانش آموختگان ایجاد نماید و دانش آموختگان این قابلیت ها را در جامعه ترویج دهند. مقاله حاضر پارک های علمی فناوری را به عنوان یک نمونه عینی از دانشگاه کارآفرین معرفی می نماید؛ که نقش موثری در تحقق اقتصاد مقاومتی دارند.