اثربخشی بازی درمانی مبتنی برکارکردهای اجرایی بر حافظه فعال دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص خواندن

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر حافظه فعال دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص خواندن استان کردستان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه اول تا سوم ابتدایی دارای اختلال خاص یادگیری استان کردستان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند (۱۴۰ نفر). برای تعیین حجم نمونه ابتدا تمام ۱۴۰ دانش آموز دارای اختلال خاص یادگیری خواندن، که بطور در دسترس انتخاب شده بودند به نسخه چهارم آزمون هوشی وکسلر پاسخ دادند که پس از غربالگری اولیه از میان ۵۶ نفر از دانش آموزانی که از لحاظ حافظه فعال ضعیف تر بودند ۳۰ نفر بطور تصادفی ساده انتخاب شدند و با همین روش در دو گروه ۱۵ نفری جایگزین شدند. سرانجام یکی از گروه ها بطور تصادفی به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. گروه آزمایشی به مدت ۱۱ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی را دریافت نمود. نتایج حاصل از اجرای آزمون کوواریانس تک متغیری نشان داد که بین دو گروه از حال ترکیب خطی متغیر وابسته در پس آزمون پس از حذف اثر متغیرهای تصادفی کمکی (پیش آزمون) تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. بدین معنی که بازی درمانی مبتنی بر کارکرد اجرایی سبب افزایش حافظه فعال در دانش آموزان دارای اختلال خاص خواندن یادگیری شده است.

Keywords:

بازی درمانی , کارکرد اجرایی , اختلال یادگیری , حافظه فعال