ارزیابی میزان اتصال کاربری های مختلط و سیستم حمل و نقل عمومی (مترو) در کلانشهر تهران

اتصال کاربریهای مختلط و سیستم حمل و نقل عمومی به عنوان یکی از مهمترین راهکارها برای دستیابی به کاهش استفاده از حمل و نقل خودرو محور و افزایش استفاده از مدهای پایدار حمل و نقل همچون پیادهروی و دوچرخه سواری مورد توجه اکثریت برنامه ریزان شهری است . با توجه به اهمیت موضوع هدف این پژوهش نیز ارزیابی میزان اتصال کاربریهای مختلط و ایستگاههای حمل و نقل عمومی (مترو) در کلانشهر تهران است . روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر دادههای مکانی است . لایه اطلاعاتی مورد استفاده در این شیب فایل نقطه ای از خدمات کلانشهر تهران است که در سال ۱۳۹۵ توسط شهرداری تهران جمع آوری شده است . برای تجزیه و تحلیل داده در این پژوهش از نرم افزارهای ArcGIS Pro و SPSS استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان داد که در کلانشهر تهران از ۲۹۷۲۶ نقطه خدماتی حدود ۱۶۷۰۰ نقطه خدماتی در شعاع ۸۰۰ متری ایستگاه های مترو قرار گرفته بودند مابقی دورتر از ایستگاه های مترو هستند که سایر گزینه های حمل و نقل غیر پایدار را تشویق می کنند. همچنین طبق نتایج به دست آمده هر چه از حاشیه به سمت ایستگاههای مترو رینگ مرکزی تهران حرکت کنیم تعداد نقاط خدماتی بیشتر در شعاع ۸۰۰ متری آنها قرار دارد به گونه ای که ایستگاه میدان ولیعصر با ۸۸۷ نقطه خدماتی بالاترین میزان را در بین ایستگاههای مترو کلانشهر تهران دارد همچنین با استفاده از مدل تحلیل خوشه ای ۱۲۰ ایستگاه فعال شهر تهران را در ۴ خوشه از بالاترین میزان پوشش خدماتی تا پایین ترین میزان پوشش خدماتی تقسیم بندی شده است و در آخر میزان اختلاط کاربری برای هر ایستگاه احصاء گردیده و مشخص گردید ایستگاه های مرکزی تهران همچون تئاترشهر، میدان انقلاب و پارک لاله با پوشش حدود ۱۶ نوع خدمات مختلف بالاترین میزان اختلاط کاربری را دارند.

Keywords:

اختلاط کاربری , حمل و نقل عمومی , توسعه حمل و نقل محور , کلانشهر تهران