بررسی تاب آوری کالبدی در سکونتگاههای غیررسمی شمال کلانشهر تبریز (مطالعه موردی: محلات یوسف آباد و احمدآباد)

تاب آوری کالبدی در سکونتگاههای غیررسمی به معنای توانایی افراد در مواجهه با شرایط سخت و زندگی در محیط های با شرایط نامطمئن و ناپایدار است . هدف این پژوهش بررسی تاب آوری کالبدی در سکونتگاههای غیررسمی احمدآباد و یوسف آباد کلانشهر تبریز است . نوع پژوهش با توجه به ماهیت کاربردی و بر اساس روش توصیفی - تحلیلی است . دادههای پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی، اطلاعات برگرفته شده از مرکز آمار ایران و بلوکهای آماری کلانشهر تبریز در سال ۱۳۹۵ گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری شده ازمحیط های نرمافزارهای Excel، Auto Cad، Global Mapper و Arc Gis استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که محله یوسف آباد نسبت به محله احمدآباد به لحاظ تاب آوری کالبدی در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارد. در حالت کلی وضعیت معابر محلات احمدآباد و یوسف آباد تبریز پایین تر از حد استاندارد می باشد و در هنگام مواجهه با بحران عملکرد ضعیفی دارند. عرض معابر کمتر از ۶ متر می باشد. از لحاظ دانه بندی، قطعات ریزدانه می باشند و از لحاظ مساحت زیربنا،حدودا ۵۰ درصد ابنیه زیر ۵۰ متر و ۷۰ درصد زیر ۱۰۰ متر قرار دارند. از لحاظ قدمت مساکن نزدیک ۷۰ درصد بین ۱۱ تا ۳۰ سال، از لحاظ وضعیت سازه؛ ویژگی مشترک هر دو محله فاقد سازه بودن می باشد؛ بخصوص در محله احمدآباد بالای ۹۰ می باشد. از لحاظ کیفیت بنا؛ بالای ۷۰ درصد تخریبی ، از لحاظ تعداد طبقات عمدتا بصورت ۱ طبقه ، از لحاظ مالکیت بیش از ۹۵ درصد خصوصی و از لحاظ شیب ، مناطق مورد مطالعه در شیب های ناهموارقرار دارند. به طور کلی می توان گفت تاب آوری کالبدی مناطق مورد مطالعه در سطح نازلی قرار دارد.

Keywords:

تاب آوری کالبدی , سکونتگاههای غیررسمی , کلانشهر تبریز , احمدآباد , یوسف آباد.