اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان افسرده مراجعه کننده به کیلینیک های روانشناسی

این تحقیق به منظور تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان افسرده مراجعه کننده به کیلینیک های روانشناسی صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کیلینیک های مشاوره ناحیه ۵ شهر تهران (۴۲ کیلینیک دولتی وغیردولتی) که از بین مناطق ۲۲ گانه شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب شد در نیم سال دوم سال ۱۴۰۲ می باشند. جهت تعیین نمونه باتوجه به جامعه افراد ۲۵-۴۵سال که نمرات پرسشنامه افسردگی بک، را توسط روانپزشک دریافت نمودند و تشخیص افسرده دریافت کردند به صورت هدفمند انتخاب و سپس پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه بر روی آنها اجرا شد. از بین آنها ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و سپس باهمین روش به دو گروه ۱۵ نفره (آزمایش و گواه)گمارده شدند و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ(فرم کوتاه) بر روی آن ها اجرا شد. پس گروه آزمایش مداخله به مدت ۱۰ جلسه، هفته ای دوبار، هرجلسه ۱ ساعت، پروتکل طرحواره درمانی یانگو همکاران(۲۰۱۱) را دریافت نمودند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت ننمود و سپس پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، تحلیل کوواریانس چند متغیره به کار رفت و نتایج نشان داد که بین میانگین های پس آزمون در گروه آزمایشی و کنترل از لحاظ طرحواره های ناسازگار اولیه تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر متغیر وابسته تاثیرگذار بوده است.

اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان افسرده مراجعه کننده به کیلینیک های روانشناسی Keywords:

طرحواره درمانی , طرحواره های ناسازگار اولیه و افسردگی