مقدمه : خانواده و سلامت آن محوریت اصلی بهزیستی و سلامت اجتماعی و روانی افراد است . با توجه به فزونی یافتن آمار طلاق در ایران و کشورهای جهان، شناسایی عوامل خطر و کاهش این نرخ، از اصلی ترین محورهای ارتقاء سلامت خانوادهوجلوگیری از آسیب های روانی در نسل های بعدی است . از این رو در مطالعه ای مقطعی به بررسی
همدلی عاطفی و
نارسایی هیجانی در زوجهای
جوان ناسازگار پرداختیم .روشها: تحقیق حاضر از نوع پژوهش های توصیفی می باشد. نمونه مورد مطالعه متشکل از ۱۰۴ نفر (۵۲ زوج) بودند که بر اساس مراجعه به مراکز طلاق و همچنین قرار داشتن در بازه سنی ۲۰ تا ۳۵ سال با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای وارد مطالعه شدند. سپس شرکت کنندگان پرسشنامه های همدلی مهرابیانواپستین ((EES و
نارسایی هیجانی تورنتو (۲۰(TAS-را تکمیل کردند. در پژوهش حاضر با استفاده از روشهای آمار توصیفی (فراوانی ، درصد، میانگین و انحراف معیار) توسط نرم افزار ۲۲SPSS.V. تجزیه و تحلیل آماری انجام شد .یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار
همدلی عاطفی در زوجین به ترتیب ۳۷/۵۹ و ۶۷/۳ بود و همچنین میانگین و انحراف معیار
نارسایی هیجانی در زوجین به ترتیب برابر با ۳۶/۶۹ و ۹۴/۵ بود که از نقطه برش بالاتر بودند.نتیجه گیری: تعارض زوجین و عدم حل آن می تواند اثر مخربی بر
همدلی عاطفی و توانمندی
زوج در بیان هیجانات و درک متقابل هیجانی داشته باشد. لذا به نظر می رسد که بهتر است یک برنامه منظم پایش زوجین برای شناسایی متغیرهای مشکل ساز در نظر گرفت و همچنین از طریق برنامه های آموزشی فراگیر زوجین را نسبت به مشکلات هیجانی و عاطفی خود اگاه کردهوآنها به سمت روشهای بهبود مناسب هدایت کرد.