اثربخشی درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر رشد پس از آسیب نوجوانان فرزندخوانده مراکز بهزیستی شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر رشد پس از آسیب نوجوانان فرزندخوانده مراکز بهزیستی شهر اهواز بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کلیه نوجوانان فرزندخوانده دارای سابقه ترومای دوران کودکی مراکز بهزیستی شهر اهواز بود که سابقه ترومای دوران کودکی آن ها بر اساس کسب نمره بالا تر از نقطه برش در حداقل سه مولفه از پنج مولفه نسخه کوتاه پرسشنامه آسیب های دوران کودکی (برنستین و همکاران، ۲۰۰۳؛ اقتباس از باقری نژاد و همکاران، ۱۳۹۹) مشخص شد. بر اساس نمونه گیری در دسترس، ۴ نوجوان فرزندخوانده دارای سابقه ترومای دوران کودکی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی با طرح شبه آزمایشی تک آزمودنی از نوع A-B بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رشد پس از آسیب (تدسچی و کالهون، ۱۹۹۶) استفاده شد. برای آزمودنی ها ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای هفتگی درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد انجام شد. روش تجزیه وتحلیل آماری داده های پژوهش مبتنی بر روش آمار توصیفی (میانگین و فراوانی)، تحلیل های دیداری (مبتنی بر رسم نمودار) و روش های آمار استنباطی شامل روش درصد داده های ناهمپوش PND، درصد همه داده های ناهمپوش PAND و ارزیابی معناداری بالینی بود. کلیه تجزیه وتحلیل ها از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل های دیداری، روش PND و PAND نشان داد درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر افزایش رشد پس از آسیب نوجوانان فرزندخوانده در مرحله مداخله و پیگیری موثر بوده است.