نقش توانایی نظریه ذهن در پیش بینی سطوح همدلی

زندگی در دنیای پیچیده امروز مستلزم مهارت هایی است که امکان تعاملات اجتماعی سازنده را فراهم کند. از جمله این مهارت ها همدلی است که مهارت فهم هیجانات دیگران و توانایی پاسخ دهی عاطفی و رفتاری موثر به آن است. از عوامل موثر بر همدلی، توانایی نظریه ذهن است. با توجه به نقش توانایی همدلی در رفتارهای جامعه پسند کودکان، بررسی راه های تقویت مهارت همدلی و شناخت پیش نیازها و همبسته های آن ضرورت می یابد، از این رو هدف این پژوهش بررسی نقش توانایی نظریه ذهن کودکان پیش دبستانی در پیش بینی سطوح مختلف همدلی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کودکان پیش دبستانی شهر مشهد در سال ۱۴۰۲ بودند. نمونه پژوهش به روش دردسترس از دو مهدکودک انتخاب شدند و پس از هماهنگی با مسئولین مهد کودک و کسب رضایت والدین، ۶۰ نفر از کودکان به تکالیف نظریه ذهن (ولمن و لیو، ۲۰۰۴) و مادران آنها به پرسشنامه همدلی کودک- فرم والد (ریف و همکاران، ۲۰۱۰) پاسخ دادند. بر اساس یافته ها همبستگی بین نظریه ذهن با همدلی و زیر مقیاس سرایت احساس و توجه به احساسات دیگران مثبت و معنادار است. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون بیانگر این بود که نظریه ذهن کودک پیش بینی کننده مثبت و معنادار همدلی است. از این رو می توان بیان کرد که فهم و اسناد حالت ذهنی به خود و دیگران به همدلی بیشتر در تعاملات اجتماعی می انجامد.

نقش توانایی نظریه ذهن در پیش بینی سطوح همدلی Keywords:

کودکان پیش دبستانی , نظریه ذهن , همدلی