طرحریزی نصب و قرار و تعیین سطوح مبنا با ملاحظه قید فیکسچر برای قطعات منشوری شکل

برنامه ریزی فرآیند تولید به عنوان پلی برای ارتباط بین فرآیند طراحی و فرآیند ساخت است. با توجه به موفقیت های عمده ای که در زمینه بهینه سازی مسیر ابزار و ترتیب عملیات صورت گرفته سایر محیط ها مانند طرحریزی نصب و قرار (Setup planning) همچنان تا حدود زیادی نامشخص مانده است. طرحریزی نصب و قرار کلید اصلی برای تبدیل مفاهیم طراحی به مفاهیم ساخت می باشد. با توجه به این حقیقت که طراحی نصب و قرار، کاری تجربی است، اتوماسیون این امر پیچیده است. از طرف دیگر فاکتورهای متعددی مانند جهت پیشروی ابزار، روابط اشکال ویژه هندسی، محدودیت های فیکسچر بندی و نوع تلرانس این فرایند را دشوارتر می کند. طرحریزی نصب و قرار، اشکال ویژه ای که در هر نصب و قرار ماشینکاری می شوند و سطوح مبنای متناظر با آنها را تعیین می کند. این مقاله، روند و ساختارِ منطقی یکپارچه ای برای طراحی نصب و قراری کاربردی ارائه میدهد. بدین منظور از دو مفهوم (سطح کنترل) و (سطح تاخر) برای تشخیص سطوح مبنا استفاده شده است، این شناسایی براساس تلرانس های ابعادی و هندسی موجود در نقشه صنعتی چاپی صورت می پذیرد. جهت پیشروی ابزار، محدودیت های فیکسچر بندی و نوع تلرانس به گونه ای در این سیستم لحاظ شده اند، که با کمترین تعداد نصب و قرار میتوان قطعه را ماشینکاری نمود. تعیین جهت پیشروی ابزار برای اشکال ویژه ای که چندین جهت پیشروی دارند، با روشی متفاوت به خوبی انجام میشود. در این مقاله الگوریتمی مبتنی بر قانون (Rule-Based) طراحی شده که قادر است تعداد نصب و قرار بهینه را با توجه به اصول تلرانس گذاری ابعادی و هندسی ( GD&T) تشخیص دهد. جهت اتوماسیون الگوریتم ارائه شده از کدنویسی در محیط ویژوال بیسیک تحت نرم افزار پایه سالیدورکس استفاده می شود. نتایج منطقی و بهینه این سیستم بر روی چند قطعه صنعتی به اثبات رسیده است.

Keywords:

طرحریزی نصب و قرار , سطوح مبنا , فیکسچر , اصول تلرانس گذاری ابعادی و هندسی