مطالعات بسیاری نشان داده اند که
سبک رهبری معلمان تاثیر مستقیمی بر تعاملات اجتماعی
دانش آموزان در محیط آموزشی دارد. در این پژوهش به بررسی تاثیر سبک های مختلف رهبری معلمان بر
پیوندهای اجتماعی دانش آموزان در کلاسهای درس پرداخته شده است . سبک های رهبری مورد بررسی شامل
سبک رهبری استبدادی ، دموکراتیک و مشارکتی است . با توجه به نظریه های روانشناسی اجتماعی و نظریه های مرتبط با رهبری در محیط های آموزشی ، هر یک از این سبک ها تاثیرات متفاوتی بر کیفیت و کمیت
پیوندهای اجتماعی دانش آموزان دارند. در این مطالعه از روش تحقیق کمی و کیفی استفاده شده است . جامعه آماری شامل
دانش آموزان مقطع متوسطه در مدارس شهر تهران بوده و نمونه آماری به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده است . ابزار گردآوری دادهها پرسش نامه ای مبتنی بر ارزیابی
سبک رهبری معلمان و همچنین میزان و نوع تعاملات اجتماعی
دانش آموزان بوده است . علاوه بر این ، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و
دانش آموزان برای تکمیل اطلاعات کیفی انجام شده است .
سبک رهبری دموکراتیک و مشارکتی معلمان به تقویت
پیوندهای اجتماعی مثبت در میان
دانش آموزان منجر می شود. دانش آموزانی که معلمانی با این
سبک رهبری داشتند، درگیر تعاملات اجتماعی بیشتر و مثبت تری با همکلاسی های خود بودند. آنها همچنین از حس تعلق بیشتری به کلاس برخوردار بودند و کمتر دچار انزوای اجتماعی می شدند. در مقابل ،
سبک رهبری استبدادی به کاهش
پیوندهای اجتماعی و ایجاد فضاهای تعاملی خصمانه تر منجر شده است .