مقایسه خودناتوان سازی ،سازگاری اجتماعی و خود کنترلی در دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم abstract
هدف از این پژوهش مقایسه
خودناتوان سازی ،سازگاری اجتماعی و
خود کنترلی در دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم بود. .این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و براساس نحوه گردآوری داده ها علی -مقایسه ای بود . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ، تمام ی دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم منطقه تاکستان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ که تعداد کل جامعه ۱۳۲۰ نفر (۳۲۰ نفر دانش آموز معلول و ۱۰۰۰نفر دانش آموز عادی ) بود. از این تعداد ۶۰ نفر برای گروه دانش آموزان معلول و ۶۰ نفر برای گروه دانش آموزان عادی با استفاده از فرمول کوکران به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند .در این پژوهش از مقیاس خود ناتوان سازی (SHS) توسط جونز و رودوالت (۱۹۸۲) پرسشنامه
سازگاری اجتماعی دانش آموزان توسط سینها و سینگ (۱۹۹۳) پرسشنامه
خود کنترلی تانچی و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. در سطح آمار استنباطی از روش تحلیل واریانس چند متغیری بهره گرفته شد.یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که بین
خودناتوان سازی در دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم تفاوت وجود دارد. (۰۵/۰(P<، بین
سازگاری اجتماعی در دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم تفاوت وجود دارد (۰۵/۰(P<، بین خودکنترلی در دانش آموزان عادی و معلول مقطع متوسطه دوم تفاوت وجود دارد. (۰۵/۰(P<، به طورکلی
سازگاری اجتماعی و
خود کنترلی دانش آموزان عادی به طور معناداری بیشتر از دانش آموزان معلول است .خودناتوان سازی ، دانش آموزان معلول به طور معناداری بیشتر از دانش آموزان عادی است .