معماری های تک و اکوتک و نمونه ها و تاثیراتش در ایران

طراحی پایداردرعرصه معماری و شهرسازی یک سبک جدیدهمانند مدرنیزم یادیکانستراکشن نیست بلکه یک روش درتفکرطراحی است که اساس آن هماهنگی با طبیعت است این روش تفکرازقرن ها پیش وجود داشته است برای مثال اسکیموها خانه ها خود را ازبوم اوردترین مصالح یعنی یخ و برف به شکلی که بیشتیرن بهرهوری حرارتی را دارد نیمکره برای غلبه براقلیم سخت قطب می سازند اما باهجوم تکنولوژی و گسترش مدرنیسم این شیوه ها ازیادرفتند اصطلاح پایداری برای نخستین باردرسال 1986 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان رویارویی با نیازهای عصرحاضربدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان بویژه پس ازمسئله بحران انرژی مطرح شد و هرروز برابعاد و دامنه آن افزوده میشود تا استراتژیهای مناسبی پیشروی جهانیان قرارگیرد درانی جهان معماران نیزهمسوباسایردست اندرکاران درپی یافتن راه کارهای جدیدی برای تامین زندگی مطلوب انسان بوده اند بدیهی است که زندگی کارتفریح استراحت و... فعالیت هایی میباشند که درفضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و ازانجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان برزیت بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت وظیفه ای بس حساس دراین خصوص براغاز نموده اند که معماری پایدارعهده معماران می باشد کاربرمفاهیم پایداری و توسعه پایداردرمعماری مبحثی به نام مهمترین سرفصل های آن با عنوان معماری اکوتک یا معماری سبز ایجادمیگردد.

Keywords:

پایدار/طبیعت/هوشمندی بنا