اثر پرایمینگ بذر با کیتوزان بر روی بهبود صفات فیزیولوژیکی سویا (Glycine max (L.) Merrill) تحت تنش شوری

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر با کیتوزان بر روی بهبود صفات فیزیولوژیکی سویا تحت تنش شوری آزمایشی به صورتفاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۴۰۳ انجام شد. تیمارها شامل چهار سطحشوری (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی مولار) و چهار سطح کیتوزان (صفر، ۰/۲۵، ۰/۵۰ و ۰/۷۵ درصد وزنی- حجمی) که همه در اسید استیک یک درصد حل شده بودند. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش سرعت جوانه زنی، مقدار استفاده از ذخایربذر، کارایی استفاده از ذخایر بذر، تحرک ذخایر بذر، کسر ذخایر مصرف شده، و باعث افزایش وزن خشک باقیمانده گردید، ولیپرایمینگ با سطوح مختلف کیتوزان، به ویژه کیتوزان ۰/۷۵ درصد، این صفات را نسبت به شاهد بهبود بخشید و وزن خشک باقیمانده را کاهش داد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که در بین تیمارهای مورد مطالعه، تیمار بذر با کیتوزان ۰/۷۵درصد موثرترین روش برای بهبود صفات فیزیولوژیکی بذر سویا محسوب میشود و میتواند اثرات مضر تنش شوری را بر برخیصفات در گیاهچه سویا کاهش داده و رشد گیاهچه را بهبود بخشد.

اثر پرایمینگ بذر با کیتوزان بر روی بهبود صفات فیزیولوژیکی سویا (Glycine max (L.) Merrill) تحت تنش شوری Keywords:

پرایمینگ , کلرید سدیم , کیتوزان , شاخص های جوانه زنی