تأثیر الگوهای ساختار شهری پیشرو در مدیریت مصرف انرژی (با تأکید برهیافت های ریو+20)

امروزه افزایش مصرف منابع و وابستگی به اقتصاد تجاری، آثار مخرب اکولوژیکی شهرها را به خارج از مرزهای جغرافیایی شان گسترش داده است. با توجه به رشد فزاینده نگرانی های زیست محیطی، بروز برخی بحران های اکولوژیکی و در نتیجه «ناپایداری های محیطی» جستجو برای یافتن فرم شهر ایده آل یعنی آن شکلی از شهر که بتواند هم امتیازات تکنولوژیک و هم روحیه سالم زندگی را بر اساس ایده های روشنگرانه عدالت اجتماعی بیان کند بسیار مورد ت وجه قرار گرفته است. تعادل بخشی بین اثرا توسعه و مصرف منابع یکی از چالش های مهم بسیاری از متفکران، معماران، شهرسازان و حامیان محیط زیست بوده است. در همین راستا، در مقاله حاضر سعی بر آن شد تا با توجه به تشدید عوارض منفی ناشی از گسترش بی رویه شهرها که از نتایج عصر پیشرفت دانش و فن آوری بوده، به معرفی و بررسی مدیریت صحیح مصرف انرژی و انطباق آن با الگوهای ساختار شهری پرداخته شود. نتایج بررسی ها نشان داد لازمه دستیابی توسعه پایدار شهری با رویکرد مصرف صحیح انرژی، اشاعه فرهنگ پایداری، ایجاد ساختمان های سبز، بهره گیری از سیستم های هوشمند در شهر الکترونیک، ساختار شهری منطبق با اقلیم، مزایای استفاده از الگوی شهر فشرده، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، بکارگیری سیستم های نوین تهویه و تعمیم برچسب انرژی به تمامی تجهیزاتی که در راستای بهینه سازی مصرف انرژی در شهر و ساختمانهای آن مورد استفاده قرار می گیرند، می باشد.