مصالح و تکنیک های بومی، راهبردی به سوی معماری ن وین پایدار (مورد مطالعاتی: بناهای کیسه خاکی)

طراحی معماری را می توان پروسه ای دانست که به خلق یک اثر معمارانه منجر می شود. آنچه در این میان حایز اهمیت است، چگونگی ایجاد شیوه های مناسب برای آفرینش فضایی است که بتواند پاسخگوی نیازهای عملکردی، فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی ساکنان آن باشد. بهره گیری از اصول معماری پایدار یکی از این روشها در جهت برآورده کردن نیازهای بشری است که در معامری بومی ایرانی متجلی گشته است. آنچه که معماری بومی ایرانی را پایدار می سازد، توان پاسخگویی آن به نیازهای گوناگون بشری در طول تاریخ بوده و سازگاری با اقلیم به عنوان یکی از اصلی ترین وجوه پایداری، که در اکثر این فضاهای معماری مشاهده می شود. نوشتار حاضر بر آن است تا با اهدافی چون، معرفی معماری بومی و ویژگی های آن، شناسایی مصالح بوم آوردی همچون خاک بعنوان یکی از ارزان ترین و اقلیمی ترین مصالح موجود در این سرزمین، به ارائه روشهای نوینی چون استفاده از تکنیک ابرخشت و ایجاد بناهای کیسه خاکی با بهره گیری از شیوه های اسخت و مصالح بومی بپردازد. این روش که توسط معمار ایرانی نادر خلیلی با الهام از معماری بومی خشتی ایرانی ابداع شده است، پاسخگوی شرایط زیست محیطی در اقلیمهای گوناگونی در جهان بوده است. مطالعه و شناخت این رویکردهای بومی همساز با اقلیم می تواند الگویی مناسب در معماری امروز بوده و راهگشای بسیاری از مشکلات اقتصادی و محیطی در طراحی بناهای نوین سرزمین ما باشد. روش تحقیق اتخاذ شده در این پژوهش با توجه به ماهیت بحث به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و برپایه مطالعات کتابخانه ای شکل گرفته است.