تعدیل جزایر گرمایی شهری با استفاده از دیوار سبز

؛«اثر جزیره گرمایی» از جمله عوارض محیطی است که در اثر رشد سریع و بی رویه شهرهای بزرگ حاصل می گردد. این پدیده از طریق افزایش نامطلوب دمای مناطق مسکونی از 2 تا 15 درجه سانتیگراد، باعث بروز مسائلی چون «احتمال بالا رفتن افزایش مصرف انرژی برای خنک کردن محیط های مسکونی»، «افزایش ایجاد آلودگی در جو» و «کاهش پایداری محیطی» می شود. عامل کلیدی در تشکیل این پدیده، تبدیل نور خورشید به گرما است؛ به طوری که در مناطق شهری رو به توسعه، متریالهای بار رفته در تشکیل بناها و سطوح سازنده آنها، زمینه های محیطی را برای تبدیل نور خورشید به گرما افزایش داده و به این ترتیب سبب تشکیل اثر جزیره گرمایی می گردند. در این رابطه، با افزایش سطوح مذکور، این پدیده تشدید می گردد. از جمله کلیدی ترین راه حل های پیشنهادی معاصر، بهره گیری از اثرات مطلوب عناصر طبیعی مانند گیاهان است. این اثرات به واسطه پتانسیل های بالقوه عناصر گیاهی از جمله: قابلیت خنک کردن محیط، سایه اندازی، کاهش گرمای انعکاسی و تولید رطوبت و برودت تبخیری ایجاد می گردند. در این رابطه، تبیین نقش عناصر طبیعی در شکل گیری سطوح سازنده محیط های سکونتی با ارائه اصولی برای بهره گیری از عناصر گیاهی درتشکیل سطوح محیطی و به منظور تعدیل اثر جزیره گرمایی شهری اهمیت بنیادین می یابد. بر این اساس، بررسی چگونگی بکارگیری «دیوارهای سبز» به عنوان روشی کاربردی در تعدیل جزیره گرمایی شهری و پیامد آن کاهش آلودگی هوا و استفاده از منابع انرژی طبیعی به همراه توجه به ایجاد کیفیت های بصری محیطی در سکونتگاه های شهری و در نهایت دست یابی به پایداری محطی مسئله اصلی این تحقیق می باشد. در این راستا، به منظور تبیین مفاهیم کلیدی مانند جزیره گرمایی، محیط های شهری، سطوح محیطی، کیفیات بصری محیطی و دیوار سبز از روش تحقیق تحلیل محتوا، و شیوه مرور متون و منابع بهره گیری می شود و به منظور تبیین پدیده جزیره گرمای شهری و تدقیق نقش عنصر محیطی دیوار سبز و همچنین تدوین راهکارهایی برای مسئله مذکور از روش استدلال استقرایی استفاده می شود.