ارزیابی و مقایسه قراردادهای بیع متقابل و طرح و ساخت با شرط تامین مالی EPCF

هردوروش بیع متقابل و EPCF شیوه های قراردادی مبتنی برتامین منابع مالی باتعهدوتضمین پیمانکارهستند درقرارداده های بیع متقابل سرمایه گذارخارجی تمام سرمایه گذاریها جهت توسعه و بهره برداری میادین نفت و گازانجام میدهد و درمرحله تولید به شرکت ملی نفت واگذار می کند سرمایه و سودسرمایه گذارپس ازبهره برداری میدان و شروع فروش محصولات آن ازمحل تولید که عمدتا میعانات گازی است بازپرداخت میگردد درراستای جبران کاستی های قراردادهای بیع متقابل و درجهت دستیابی به اهداف پیش بینی شده خصوصا تامین سرمایهموردنیاز جهت توسعه میادین نفتی بررسی تغییرسازوکار حقوقی و قراردادی درصنعت نفت مورد توجه قرارگرفت به منظور جذب سرمایه مدلهای مختلف سرمایه گذاری درصنعت نفت درسطح شرکت ملی نفت ایران تعریف و مدلهای قرار دادی متناظر با آن بررسی گردید ازجمله آنها تعریف مدل طرح و ساخت با شرط تامین منابع مالی EPCF می باشد دراین مقاله به بررسی روش اجرای مدل قراردادی پرداخته شده و با مقایسه ای با قرار دادهای بیع متقابل کارایی مدل مورد ارزیابی قرارگرفت بررسی ها نشان میدهد که این مدل قرار دادی میتواند با مزیت بیشتری نسبت به قراردادهای بیع متقابل جهت توسعه میادین نفتی بادرنظر گرفتن تولید صیانتی و سایربخشهای صنعت نفت موردتوجه قرارگیرد.

Keywords:

بیع متقابل , EPCF , فاینانس/سرمایه گذاری/نفت وگاز