تاثیر استحکام ساختمانی بر میزان زیست پذیری شهری، چرخه نوسازی و بهسازی در سطح خرد مناطق شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی: شهرک بزین منطقه ۱۰ شهرداری شیراز) abstract
زیست پذیری شهری در ارتباط با وظایف جدید برنامه ریزی در پاسخ دهی به نیازهای جامعه پس از صنعتی شدن که شدیدا در جستوجوی امکانات، تسهیلات و کیفیت زندگی است، به شدت افزایش یافته است و از سوی دیگر
زیست پذیری به جهت تهدیدهای پیش روی زندگی شهری امروزه نیز اهمیتی دوچندان یافته است. بهسازی و نوسازی در بافت های فرسوده شهری از جمله چالش های مهم فراروی مدیریت شهری در کشورهای درحال توسعه می باشد. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به منظور برنامه ریزی و مدیریت و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد. بررسی بافت های فرسوده شهری که از چرخه متصل با شهر خارج و تبدیل به بافت هایی ناکارآمد شده اند یکی از مشکلات است که اکنون شهرداری ها بخصوص کلان شهرها با آن روبرو هستند. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ و تلاش می گردد با استفاده از ویژگی استحکام کالبدی ساختمان ها، میزان فرسوده گی و در ادامه میزان
زیست پذیری بافت یک شهرک شناسایی و مورد بررسی قرار بگیرد. هدف اصلی این مطالعه سنجش
زیست پذیری یک شهرک در شهر شیراز در راستایی توجه به سطح خرد شهری (محله یا شهرک) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی می باشد. در این پژوهش از نرم افزاری های Excel،Auto CAD، Arc
GIS و Google earth استفاده شده است. ۲۴۴۲ قطعه در این شهرک شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج نشان می دهد که ۴۷% از بافت محدوده به لحاظ استحکام کالبدی درجه ۱ یا استحکام خوب، ۳۸ % درجه ۲ یا استحکام متوسط و ۲۰% نیز درجه ۳ یا استحکام ضعیف دارند. میزان بالای استحکام درجه ۱ ساختمان نشان می دهد که این شهرک، جهت نوسازی و بهسازی بافت خود فعال می باشد ولی باز میزان قایل توجه استحکام ضعیف نشان می دهد که سرعت بهسازی و نوسازی می بایست بشتر و دقیق تر پیش برود. آمار استحکام کالبدی متوسط نیز زیادند و لازم است در جهت اصلاح بافت این شهرک برنامه ریزی مختلف در سال های آینده تدوین و اجرا گردد چون مسلما این طبقه در آینده به طبقه ضعیف تنزل پیدا خواهند کرد. پراکندگی بافت های ضعیف در کل سطح شهرک، موضوعی است که
زیست پذیری شهری را مورد تهدید قرار می دهد ولازم است بادقت شناسایی شوند. همچنین از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) برای بررسی بهتر و دقیق تر
زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست می بایست بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.
GIS قابلیت های لازم را برای بروزرسانی ایمن، دقیق و سریع اطلاعات در راستایی برنامه ریزی بهسازی و بازسازی دارد و می بایست بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد. با تغییر رویکرد مسئولین و مدیران شهری می توان ضمن مرتفع کردن معضلات موجود, در راستای توسعه همه جانبه گام های اساسی برداشت. رابطه مستقیمی بین
زیست پذیری و استحکام ساختمانی در یک شهرک وجود دارد.