توجه به چرخه نوسازی و بهسازی بافت فرسوده ی شهری و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص های قدمت ساختمانی و ریزدانگی قطعات (مطالعه موردی شهرک بزین منطقه ۱۰ شهرداری شیراز) abstract
بافت های فرسوده شهری، محلات فرسوده ای در فضای شهری است که مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و شیوه خود را دارد .این محلات به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات رو بنایی و زیر ساختی هستند. بنابراین شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش مطالعه ی نمونه ای، دو شاخص
قدمت ساختمانی و
ریزدانگی قطعات و تاثیر آنها بر
زیست پذیری شهری در سطح خردتر از مناطق (محله یا شهرک) در سیستم اطلاعات جغرافیایی است. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی است و در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc
GIS و Google earth استفاده شده است. ۲۴۴۲ قطعه در این شهرک شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج این پژوهش از لحاظ عمر یا قدمت ابنیه، بدین صورت است که که در این شهرک ۶۵ درصد قطعات کمتر از ۲۰ سال و ۳۵ درصد قطعات بالای ۲۰ عمر دارند. بنابراین در حال حاضر بنا های افت کرده در این شهرک زیاد هستند و اگر به چرخه بهسازی و نوسازی وارد نشوند در آینده به مشکل بافت فرسوده و عدم استقبال شهری از این شهرک مواجه خواهیم بود. همچنین ۱۶ درصد قطعات بالای ۳۰ عمر دارند و این قطعات می بایست با دقت و به سرعت شناسایی و در الوییت چرخه بهسازی و نوسازی قرار بگیرند. وضعیت واحدهای مسکونی بر حسب دانه بندی نشانگر آن است که ۱۶ % از قطعات، مساحتی کمتر از ۱۰۰ مترمربع و ۸۴ % قطعات، مساحتی بیشتر از ۱۰۰ مترمربع دارند که نشان دهنده ی، درشت دانه بودن قطعات در شهرک است بنابراین ساختار کلی این شهرک جزء بافت فرسوده نمی باشد و شهرک زیست پذیری از این لحاظ محسوب می شوند ولی شهرداری می بایست ابتدا این ۱۶% ریزدانه با دقت شناسایی و سپس برای نوسازی و بهسازی آنها برنامه ریزی داشته باشد تا کیفیت زیستی شهری افزایش یابد. از دیگر یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) برای بررسی بهتر و دقیق تر زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست می بایست بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. همچنین می توان عنوان کرد که
GIS قابلیت های لازم را برای بروزرسانی ایمن ، دقیق و سریع اطلاعات در راستایی برنامه ریزی بهسازی و بازسازی دارد و می بایست بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد.
