تحلیل چرخه نوسازی و بهسازی بافت فرسوده ی شهری و تاثیر آنها بر زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص های ناپایداری ساختمانی و ریزدانگی قطعات (مطالعه موردی شهرک بزین منطقه ۱۰ شهرداری شیراز) abstract
مقدمه: بافت های فرسوده شهری، محلات فرسوده ای در فضای شهری است که مسائل و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و شیوه خود را دارد .این محلات به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات رو بنایی و زیر ساختی هستند. بنابراین شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است. هدف از این پژوهش مطالعه ی نمونه ای، دو شاخص ناپایداری ساختمانی و
ریزدانگی قطعات و تاثیر آنها بر
زیست پذیری شهری در سطح خردتر از مناطق (محله یا شهرک) در سیستم اطلاعات جغرافیایی است.مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی است و در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. با استفاده از دو شاخص ناپایداری ساختمانی و
ریزدانگی قطعات میزان زیست پذیری و چرخه بهسازی و نوسازی بررسی می گردد. در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc
GIS و Google earth استفاده شده است.نتایج: ۲۴۴۲ قطعه در این شهرک شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج این پژوهش از لحاظ ناپایداری ۵۲% از بافت شهرک مقاومت خوب ،۲۷ % مقاومت متوسط و ۲۱ % مقاومت ضعیف دارند. وضعیت واحدهای مسکونی بر حسب دانه بندی نشانگر آن است که ۳۶ % از قطعات زیر ۲۰۰ مترمربع و ۶۴ % قطعات بالایی ۲۰۰ مترمربع مساحت دارند.نتیجه گیری: از لحاظ مقاومت ۷۹% بافت شهرک مقاومت خوب دارند پس در حال حاضر شهرک زیست پذیری است و نیز در دهه های اخیر چرخه بهسازی و نوسازی مورد توجه متخصصان شهری بوده است. ۲۷% ساختمان های مقاومت ضعیف دارند که می بایست با برنامه های کوتاه مدت، ۲۱ % ساختمان ها مقاومت متوسط دارند که می بایست با برنامه های بلند مدت در چرخه بهسازی و نوسازی وارد شوند. وضعیت
ریزدانگی قطعات نشان دهنده درشت دانه بودن قطعات است به عبارتی قطعات این شهرک مانعی برای چرخه نوسازی و بهسازی و به دنبال آن
زیست پذیری شهری ایجاد نمی کنند. از دیگر یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) برای بررسی بهتر و دقیق تر زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست می بایست بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.
