نظر به اهمیت آموزش و توسعه سرمایه های انسانی در سازمان های دولتی، و متعاقب آن طراحی
نظام آموزش کارکنان با رویکرد استراتژیک و مبتنی بر نگرش سیستمی در بخش دولتی، ارائه چارچوب نظامند در جهت مدیریت
ارزیابی جامع عملکرد در مصوبات و قوانین و مقررات مورد توجه قرار گرفته است . هیأت محترم وزیران در جلسه مورخ 1384/2/7 با توجه به الزامات ماده 54 و بند های « د » و « ه » ماده 143 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور را موظف به ارائه و تدوین استاندارد های مرتبط به
نظام بهبود عملکرد آموزشی و ارائه گزارش عملکرد و رتبه بندی دستگاه های اجرایی نموده است . به منظور
ارزیابی جامع عملکرد برنامه های آموزشی دستگاه های اجرایی، همراستایی راهبردها و استراتژی های کلان سازمان، رسالت
نظام اداری، اهداف و راهبرد های بلندمدت و کوتاه مدت
نظام اداری و اهداف و راهبرد های کلان توسعه سرمایه انسانی با نیاز های سازمان، شغل و افراد در دستگاه های اجرایی ضروری است .
در این مقاله ضمن بیان تفاوت آموزش و توسعه از نظر مفهومی، به معرفی
مدل ارزیابی کیفیت برنامه های آموزشی، الگوی منطقی - مفهومی وضع مطلوب
نظام آموزش، اهداف و راهبرد های عام و خاص آموزش، اهداف
ارزیابی کیفیت
فرآیند آموزش، مفهوم شناسی معیار های
ارزیابی عملکرد، سلسله مراتب محتویات آموزش وتوسعه، اصول حاکم بر
نظام ارزیابی کیفیت
فرآیند آموزش، موانع و مشکلات شکل گیری
نظام جامع عملکرد آموزشی، سطوح
ارزیابی عملکرد آموزشی، چرخه نظارت و
ارزیابی و
فرآیند طراحی
نظام مدیریت کیفیت آموزش و عناصر پنجگانه مهم عملکرد و استاندارد های اجرایی آن پرداخته شده است . با وجود تنوع در مدلها و
الگو های
ارزیابی عملکرد آموزشی و با تأکید بر الگوی منطقی، مفهومی
نظام آموزش و رویکرد استراتژیک مبتنی بر نگرش سیستمی از دو الگوی اقتضائات استراتژیک و الگوی بنچ مارک در طراحی و استقرار مدیریت کیفیت برنامه های آموزشی استفاده شده است تا
ارزیابی جامع عملکرد برنامه های آموزشی با تأکید بر چشم اندازها و راهبرد های کلان آموزش و توسعه در فضای تقریباً عینی و قابل اندازه گیری مورد سنجش و
ارزیابی قرار گیرد .