بررسی تاثیر آموزش اخلاق تحصیلی بر ایجاد علاقه در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش اخلاق تحصیلی بر ایجاد علاقه به مدرسه در دانش آموزان بوده است. لذا این پژوهش از لحاظ هدف جز تحقیقات کاربردی و از لحاظ رویکرد گرد آوری یافته ها با روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه ۴ شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه علاقه به مدرسه بهاری و همکاران (۱۴۰۰) بود. جلسات آموزش اخلاق تحصیلی در طی ۸ هفته هر هفته یک جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش برگزار شد اما گروه گواه در این مدت هیچ آموزشی دریافت تنمود در تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه در علاقه به مدرسه تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که میانگین و انحراف معیار علاقه به مدرسه گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله به ترتیب برابر با با ۰۳/۷± ۴۶/۶۸؛ ۲۷/۷± ۳۵/۶۰ و موفقیت تحصیلی قبل و بعد از مداخله به ترتیب برابر با ۲۲/ ۴± ۴۰/۵۸؛ ۵۴/۴±۱۳/۵۳ بود. همچنین اندازه اثر برای مولفه های علاقه مدرسه شامل مشارکت در فعالیتهای مدرسه (۲۸٫۱ درصد) تعهد به مدرسه ( ۲۶٫۲ درصد تعلق به مدرسه (۲۴٫۷ درصد) (۰٫۰۰۱>P) با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد میشود معلمان و متصدیان حوزه آموزش در برنامه های آموزشی با به کارگیری آموزش اخلاق تحصیلی علاقه به مدرسه دانش آموزان را بهبود بخشند.