اصول طراحی پارکهای شهری براساس ویژگی های محیطی پارک در راستای ایجاد حس تعلق افراد

رشد جمعیت ، گسترش فناوری و وسعت زیاد شهرها، طبیعت و فضاهای سبز درونشهری مورد نیاز بشر را کم رنگ کرده است . وجود فضاهای شهری کسالت آور، بی انگیزه، بی کیفیت ، غیرانسانی و بی معنی از ویژگی های بارز شهرهای حاضر شده است که همچنان نیز به راه خود ادامه می دهند. پارکهای شهری به مثابه یکی از عناصر مهم فضاهای عمومی ، نقش مهمی در تامین اوقات فراغت شهروندان دارند. وجود سرزندگی در این فضاها، زمینه جذب بیشتر جمعیت و ارتقای تعاملات اجتماعی و در ادامه ، ایجاد حس تعلق را فراهم می کند ؛ بنابراین هدف این پژوهش ، شناخت ویژگی های محیطی پارکها در راستای ایجاد حس تعلق افراد است . این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت ، توصیفی - تحلیلی است . دادههای مورد نیاز با استفاده از روش اسنادی و میدانی به دست آمده است . براساس نتایج به دست آمده می توان عنوان کرد که اگر پارکهای شهری بر اساس ویژگی های محیطی هر منطقه و اقلیم و متناسب با نیازهای کاربران طراحی گردد، باعث حضور بیشتر افراد در پارک و مانایی آنها (که همین مهم ،یعنی حس تعلق افراد) می شود.

اصول طراحی پارکهای شهری براساس ویژگی های محیطی پارک در راستای ایجاد حس تعلق افراد Keywords:

پارکهای شهری , ویژگی های محیطی پارک , حس تعلق , سرزندگی , تعاملات اجتماعی .