داستان
MRI به سال ۱۹۴۶ برمی گردد که felix bloch در مقاله خود که برنده جایزه نوبل شد به بیان برخی ویژگی های جدید برای
هسته اتمی پرداخت. وی اعلام کرد که هسته همانند یک
مغناطیس (آهنربا) عمل می کند و یک ذره باردار نظیر پروتون، دور محور خود می گردد و دارای
میدان مغناطیسی می باشد که همان گشتاور مغناطیسی نیز نامیده می شود. وی یافته خود را طی معادلات Bloch به رشته تحریر درآورد. در سال ۱۹۵۰، تئوری های وی از نظر تجربی، قابل بیان بود و در سال ۱۹۶۰، طیف سنج های
رزونانس مغناطیسی هسته ای برای پاسخ های تحلیلی معرفی شدند. طی سال های ۱۹۶۰-۷۰، طیف سنج های
NMR استفاده گسترده ای در تحقیقات صنعتی و آکادمیکی داشتند.
طیف سنجی نیز برای تحلیل
پیکربندی مواد کاربردی بر طیف
NMR استفاده می شود. در اواخر دهه ۱۹۶۰، ریموند دامادیان کشف کرد که بافت بدخیم پارامترهای متفاوت
NMR نسبت به بافت نرمال دارد، پس بر اساس این تفاوت ها تعیین ویژگی بافتی امکان پذیر می باشد. وی اولین تصویر
NMR تومور موش را در سال ۱۹۷۴ معرفی نمود.