بررسی رابطه ی امید به زندگی و حمایت اجتماعی با درماندگی آموخته شده در دانش آموزان پسر دورهی متوسطه ی دوم شهر اهواز

عواقب درماندگی آموخته شده در دانش آموزان می تواند شدید، اما شاخص خودشارآمدی و شاخص شفی ت زندگی اشددددد دانش آموزانی که احساس درماندگی می کنند، ممکن است شمت در فعالیت های شالسی شت شنید، عملکرد ضعیفی در امتحانات داشته باشند و از تحصیلات منصرف شوند. این وضعیت نه تنها عملکرد تحصیلی تاثیر منفی می گذارد، بلکه می تواند سلامت روانی و جسمی آنها را نیز به خطر بیندازد. در این پژوهش حاضر، هدف رسیدن به حمایت اجتماعی و امید به زندگی درماندگی آموخته شده در دانش آموزان پسر دوره متوسطه ی دوم شهر اهواز انجام شد. روش پژوهش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از شاخص دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهر اهواز که در سال ۲۰۴۱-۳۰ مشغول به تحصیل بودند. به این منظور ۱۹۲ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت(۰-۴۷/۸۹۱)-۰/۴۷، امید میل (۰-۱۸/۸۸۹۱)-۰/۱۸ و درماندگی آموخته شده شوینلس ونلسدون(۰-۸۳/۸۸۹۱)-۰/۸۳ اسدتفاده شد. از طریق فرمول خمس گی پیرسون، ضریب خمس گی محاسبه شد و مشخصات و پرسشنامه ها در داده کاوی نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که رابطه بین حمایت اجتماعی و امید به زندگی در درماندگی آموخته شده، در سطح معناداری ۰/۵۰ به دست آمد. این به این معنی است که احتمال ۵ درصد یا کمتر، می توان گفت که این رابطه معنادار است و نتایج آزمون ها نشان دهنده وجود رابطه ای معنادار بین این متغیرها می شود.

بررسی رابطه ی امید به زندگی و حمایت اجتماعی با درماندگی آموخته شده در دانش آموزان پسر دورهی متوسطه ی دوم شهر اهواز Keywords:

درماندگی آموخته شده , حمایت اجتماعی , امید به زندگی