یادگیری سیار، رویکردی نوین در ارتقای علمی کارکنان

برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت یکی از ارکان سازمان ها و ادارات جهت تعالی و رشد کارکنان می باشد. برگزاری این دوره ها به شیوه سنتی با مشکلاتی از قبیل، ترک محل خدمت، هزینه ایاب و ذهاب، کاهش کیفیت آموزش با توجه به طی نمودن سلسله مراتب آموزش درنظام شبکه و همچنین کندی در فرایند آموزش مواجه است. جهت جلوگیری از بروز این مشکلات می توان این دوره ها را به صورتالکترونیکی اجرا نمود. آموزش سیار یکی از زیر شاخه های آموزش الکترونیکی است که امکان آموزش در هر زمان و هر مکان را فراهم می کند. از وسایل آموزش همراه می توان به دستیار دیجیتال شخصی و تلفن های همراه اشاره نمود. در این تحقیق از 201 نفر از فرهنگیان استان البرز که سیستم دستگاه دیجیتال شخصی در اختیار داشتند دعوت شد تا نظرات خود را در خصوص فاکتورهای موثر بر روند مقبولیتاین فناوری در برگزاری دوره های ضمن خدمت بیان کنند. نتایج نشان می دهد صرف نظر از زیر ساخت های ارتباطاتی، مشکلات سرمایه گذاری، محدودیت های سخت افزاری و نرم افزاری و عدم دسترسی به اینترنت برای همگان عواملی مانند: رضایتمندی، انعطاف پذیری، استقلال یادگیرنده، عملکردهای سیستم و غیره تأثیر مثبت بسزایی در میزان مقبولیت سیستم آموزش همراه دارد.

Keywords:

آموزش سیار , آموزش الکترونیکی , آموزش ضمن خدمت