تاثیر زاویه گرافت و شریان کرونر بر گرفتگی مجدد در جراحی بای- پس با دهانه پیوند یکسان مدل ها

در این تحقیق به بررسی زاویه بین محور گرافت و شریان کرونر بر احتمال گرفتگی مجدد(Restenosis) بعد از جراحی بای-پس عروق کرونر با مقایسه با WSS( تنش برشی متوسط) و OSI (ضریب نواسانات تنش برشی )، در طول یک سیکل قلبی پرداخته می شود.WSS رابطه معکوس و OSI رابطه مستقیم با رشد گرفتگی دارند. چهار مدل با زوایای ، 67/5 و 45 ، 15 ، b-30 با نسبت قطری مورد بررسی قرار می گیرد.تفاوت این مطالعه با کارهای گذشته این است که در مدل های شبیه سازی شده ، تغییرات زاویه محور گرافت و شریان بعد از انجام پیوند ساده با زاویه 30 درجه انجام می شود، به گونه ای که هندسه دهانه چیوند در مدل ها یکسان خواهد بود، لذا از دید کاربردی جراح میتواند با جابجا کردن محل پیوند گرافت بر روی آئورت رشد گرفتگی را کاهش دهد. از مقایسه سطوح با WSSو OSI مساعد گرفتگی مجدد، نتیجه گرفته می شود که احتمال گرفتگی مجدد تحت تاثیر تغیرات زاویه ی محور گرافت و شریان کرونر ، به شدت تغییر می کند.به گونه ای که مدل مدل کمترین احتمال گرفتگی و بیشترین احتمال را خواهد داشت. زاویه ی خارجی پیوند در تمام مدلها 30 درجه، شریان کرونر 75 درصد مسدود و 25 درصد جریان خروجی را تامین می کند. شبیه سازی با نرم افزار های دینامیک سیالات محاسباتی )CFD) انجام می شود.

تاثیر زاویه گرافت و شریان کرونر بر گرفتگی مجدد در جراحی بای- پس با دهانه پیوند یکسان مدل ها Keywords:

جراحی بای-پس , تنشبرشی , دینامیک سیالات محاسباتی , شریان کرونر , ضریب نواسانات تنش برشی , گرافت