ایجاد شاخصهای توسعه فرهنگی در ورزش

جایگاه فرهنگ در توسعه پایدار و نقشی که شاخص های توسعه انسانی در واقعی تر نمودن سنجش پیشرفت ملی ایفا می کند،ضرورت توجه وبررسی دایمی آنها به ویژه شاخص های فرهنگی در بخش ورزش را مضاعف می کند.سازمان های ورزشی با گستره وسیع وفراگیر در سراسر کشور با هدف نهادینه کردن فعالیت های بدنی و ورزش،ایجاد روحیه نشاط وشادابی و ثمر بخش کردن اوقات فراغت اقشار مختلف جامعه و فعالیت های رقابتی ایجاد شده است . بدیهی استکه پوشش قشر عظیم مردم در بخش فعالیت های ورزشی به منظور تحقق اهداف مذکور)نهادینه کردن فعالیت های بدنی وورزش و...( مستلزم برنامه ریزی اصولی ، بودجه ، فضای ورزشی مناسب ونیروی انسانی متخصص در کنار استفادها ز شاخصهای فرهنگی بهینه در کشور است . ورزش به عنوان یک پدیده مدرن ،نقش کارکرد و جایگاهی انکارناپذیر یافته است.ا ز زمانیکه ورز شها و در واقع بازیهای سنتیجای خود را به ورز شهای مدرن دادند، انواع مسایل اجتماعی نیز پیرامون ورز شهای مدرن پدید آمد. اگر در مورد خاستگاه وریش ههای ورزش مدرن تردیدهایی وجود دارد، اما در پیوند آن با سیاست، اقتصاد، فرهنگ، رسانه و... جای کوچکترین شبه های نیست. در این میان برخی ورز شها رفته رفته از کشوری به کشور دیگر و از یک قاره به دیگر قار هها گسترش پیدا کردند تاآنکه امروزه در قامت یک «ورزش جهانی » در قالب برگزاری مسابقات قارها ی ،جهانی و المپیکی ظاهر شده و با طیف وسیعی از مسائل ارتباط برقرار کرد هاند. تع یین مولفه ها و شاخص های فرهنگی در حوزه ورزش به برقراری هدف های واقعی و شناخت مراحل کنترل کمک کرده و تنگنا ها و محدود یت های انجام کار را به روشنی نشان می دهد و به مدیران فرهنگی و ورزشی کمک می کند که فعالیت هایگذشته را تجزبه و تحلیل نموده و برای فعالیت های جدید برنامه ریزی کنند. این شاخص ها همچنین برای مقایسه بین بخشهای مختلف حوزه ورزش در داخل و خارج و ایجاد رقابت بین آنها بسیار مفیدند و به این علت است که اندازه گیری شاخص ها باید جز اولویت های نخست مدیریتی ورزشی قرار گیرد یک سیستم اندازه گیری شاخص های فرهنگی جز لاینفکی ازسیستم اطلاعاتی مدیریتی است و نشان می دهد که منابع چگونه مصرف شده اند و توجه به کدام بخش ها می تواند دریابد که استراتژی های انتخابی وی به درستی انجام می شوند یا نه ؟ و یا نتایج حاصلا ز آنها همان نتایج مورد انتظار است یا خیر ؟ انتخاب و اندازه گیری شاخص های فرهنگی جدایا ز منافع استراتژیک آن کارکرد های تقویت کننده سود مند دیگری را نیزبرای ورزش در بر دارد . مهمترین چالشی که می توان در این حوزه )که شاید جدی ترین بحث در زمینه مدیریت راهبردی فرهنگی کشور باشد( مطرح نمود، عدم برقراری رابطه بین شاخ صها و اهداف استراتژکی کشور در حوزه فرهنگ است.آنچه که تاکنون به طور جدی و با تلا شهای علمی درخور توجها نجام شدها ست، طراحی وا نداز هگیری شاخ صهایی وسیع بوده که مشخص نیست برای تحققکدام هدف مدنظر باید قرار گیرد. اما نه در برنامه و نه در گزار شهای عملکرد مشخص نکرده است که برای تحقق این هدف کلی چها هداف راهبردی مدنظر قرار گرفته شده و چه شاخ صهایی باید برای تحقق هر هدف بهبود پیدا نماید و سازمان مجرینیز تع یین نکرده که قرار است در طی سا لهای آتی به کجا برود لذا با بررسی آمارها و گزارشهای سالیانه امکان ارزیابی دور یا نزدیک شدن به اهداف قابل بررسی نمی باشد.