دی اکسید کربن معضل زیست محیطی یا ماده خامی ارزان و در دسترس

از آنجا که اثرات زیان اور افزایش گازهای گلخانه ای یکی از مهمترین نگرانیهای زیست محیطی قرن حاضر می باشد راهکارهای متعددی برای کاهش آنها ارائه گردیده است. برای کاهش غلظت CO2 بعنوان یکی ازمهمترین گازهای گلخانه ای در اتمسفر، سه روش اصلی توصیه می گردد. روش اول توسل به راههای پایه ای و اصولی برای جلوگیری از تولید اولیه آن، روش دوم استفاده از آن به عنوان یک ماده خام ارزان و در دسترس در فرایندهای شیمیایی و روش سوم دفع ذخیره سازی آن می باشد.روش دوم که تبدیل CO2 به مواد با ارزش افزوده اقتصادی را مد نظر قرار می دهد مناسب ترین روش کاهش CO2 در کشور ما می باشد. بدین منظور درکوتاه مدت راهکارهایی مانند استفاده از CO2 بازیابی شده در فرایند تولید کربنات های معدنی مانند کربنات سدیم، کربنات باریم، کربنات منیزیم، کربنات استرانسیوم و تولید اوره و کربنات آمونیوم با استفاده از آن در ازدیاد برداشت نفت و گاز و تزریق آن به مخازن به جای گاز طبیعی و همچنین استفاده ازآن به عنوان مبرد در سیستمهای سرمایشی توصیه می شود. برای دراز مدت نیز تبدیل آن به مواد با ارزشی جون دی متیل کربنات، متانول، اسید استیک، استایرن، اتان و اتیلن به عنوان فرایندهایی جدید و کاتالیستی می تواند مورد توجه قرار گیرد. البته اثر پارامترهایی چون شرایط عملیاتی مانند فشار، دما، بازده کاتالیست، گزینش پذیری محصول، هزینه مواد اولیه و محصول و امکان پذیری ترمودینامیکی واکنشها در عملی بودن یک فرایند جدید که بر پایه استفاده از CO2 طراحی می گردد را نباید از نظر دور داشت. کاهش CO2 از مبدا نیز امریست که در خرید فناوریهای جدید باید مورد توجه ویژه قرار گیرد.

Keywords:

دی اکسید کربن , اثر گلخانه ای , فرایندهای شیمیائی , محیط زیست