مقایسه نتایج آزمایشگاهی و حل عددی معادله انتقال جابه جایی، پراکندگی برای حرکت نانوسیال اکسید آهن (Fe3O4) تثبیت شده با پلی اکریلیک اسید در محیط متخلخل یک بعدی

نانوذرات آهن به دلیل داشتن سطح ویژه بالا دارای قابلیت واکنش پذیری زیاد، قدرت جذب کنندگی مطلوب و همچنین به دلیل فراوان بودن و غیرسمی بودن برای اصلاح و حذف آلودگی در محیط های آبی و خاک بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. خصوصیات نانوذرات آهن سبب می شود که هنگام حضور در این محیطها، به یکدیگر چسبیده و ذرات کلوئیدی بزرگتری را تشکیل دهند و نشست کنند. استفاده از تثبیت کنندههای سطحی همانند پلی اکریلیک اسید مانع از کلوخه ای شدن و به هم پیوستن نانوذرات آهن به یکدیگر در هنگام حضور در محیط آبی و خاکی می شوند. در این مطالعه مشاهده می شود که محلول نانوذرات اکسید آهن (Fe3O4) در حضور پلی اکریلیک اسید به صورت کاملا جدا از هم و پراکنده قرار می گیرند به طوری که قطر تقریبی آنها نزدیک به 100 نانومتر است. همچنین با بررسی و مقایسه نتایج داده های آزمایشگاهی (منحنی رخنه، BTC) و نتایج حاصل از حل عددی معادله ی انتقال جابجایی – پراکندگی مبتنی بر فرضیه فیلتراسیون کلاسیک کلوئیدها نتیجه می شود که این فرضیه توانمندی بسیار خوبی برای پیش بینی حرکت و سرنوشت نانوذرات اکسید آهن تثبیت شده با پلی اکریلیک اسید را دارد.

Keywords:

نانوذره اکسید آهن سه ظرفیتی , پلی اکریلیک اسید , محیط متخلخل , انتقال نانوذرات , پاکسازی محیط زیست