تاثیر روان کننده ها (کاهنده های آب) بر نسبت آب به سیمان نهایی جداول بتنی فشاری تر

بتن باید همگن، کارآ، پرداخت پذیر، مقاوم، پایا، و کم تراوا باشد. در بسیاری از موارد با انتخاب مصالح و نسبت اختلاط مناسب و به کاربستنروشها و استفاده از تجهیزات مناسب و افراد کارآزموده می توان به این ویژگیها دست یافت. بهره گیری از افزودنی های شیمیایی در کنارمزایای بیشماری که دارند، دستیابی به این ویژگیها را امکان پذیرتر و آسانتر میگرداند. جداول بتنی که در کناره راهها به عنوان جداگر و نیزدر معابر برای هدایت آبهای سطحی به کار میروند، یکی از پرمصرفترین قطعات پیش ساخته در ساخت و سازه ای شهری می باشند. روشنوین فشاری تر یکی از مناسب ترین روشهای تولید جداول بتنی پیش ساخته در جهان به شمار می رود که در سالهای اخیر در ایران نیزکاربرد پیدا کرده است. در این روش بر خلاف سایر روشهای ساخت بتن و قطعات پیش ساخته بتنی، ابتدا مخلوط بتنی آبکی با نسبت آب بهسیمان بالا ساخته شده و در قالب ریخته می شود سپس با اعمال فشار و مکش، بتن متراکم شده و آب اضافی آن خارج می شود. در نتیجهنسبت آب به سیمان نهایی کاهش می یابد و خواص بتن نهایی (بتن متراکم شده) تغییر می کند. در این تحقیق، پنج طرح اختلاط (دو طرحبدون استفاده از روان کننده و سه طرح با استفاده از روان کننده) در نظر گرفته شد و با استفاده از یک دستگاه تولید جداول فشاری تر، برایهر طرح دو جدول تولید گردید. نتایج نشان می دهند که برای دانه بندی و نسبت های اختلاط در نظر گرفته شده، استفاده از نفتالین سولفاناتو پلی کربوکسیلات اتر، تاثیری بر نسبت آب به سیمان نهایی ندارد. اما می توان از لیگنو سولفانات برای کاهش نسبت آب به سیمان نهایی درجداول فشاری تر استفاده نمود.

Keywords:

افزودنی شیمیایی , جداول بتنی پیش ساخته , روش فشاری تر , نسبت آب به سیمان