تأثیر محلول پاشی عناصر روی و میکروی کامل در سه مرحله مختلف رشد بر برخی صفات مورفولوژیک آفتابگردان

آفتابگردان یکی از دانه های روغنی مهم در ایران است و به دلیل برخورداری از مقادیر زیادی از اسیدهای چرب غیراشباع، نقش مهمی را در تعادل چربی های جیره غذایی انسان و کاهش مقدار کلسترول خون دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی سولفات روی و میکروی کامل در سه مرحله مختلف رشد بر شاخص سطح برگ و شاخص برداشت در هیبرید آلستار آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل عناصر ریزمغذی در سه سطح (0)a: عدم مصرف کود ریز مغذی یا شاهد، (a(1: سولفات روی و (a(2: میکروی کامل) و زمان محلول پاشی در سه سطح ((b(1: مرحله 8-6 برگی، (b(2: مرحله 14-12 برگی و (b(3: مرحله ظهور غنچه ) بود در انتهای فصل و پس از برداشت، صفات شاخص سطح برگ و شاخص برداشت اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که محلول پاشی سولفات روی شاخص سطح برگ را نسبت به کود میکروی کامل و تیمار شاهد به ترتیب 48/61 و 68% افزایش داد. محلول پاشی کود میکروی کامل در مقایسه با تیمار شاهد شاخص برداشت را حدود 19/36% افزایش داد. مراحل محلول پاشی عناصر کم مصرف بر روی صفات فوق اختلاف معنی داری ایجاد نکرد.

Keywords:

آفتابگردان , سولفات روی , شاخص برداشت , شاخص سطح برگ , میکروی کامل , محلول پاشی