اثر کم آبیاری و محلول پاشی متانول بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا رقم ویلیامز

به منظور بررسی اثر کم آبیاری و محلول پاشی متانول بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی بصورت کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی مغان اجرا گردید. تیمارها شامل کمآبیاری در سه سطح، آبیاری کامل(شاهد)، آبیاری پس از 55 و 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس به عنوان عامل اصلی و چهار سطح محلول پاشی متانول، بدون محلول پاشی (شاهد)، محلول پاشی با 7,21 و 35 درصد حجمی متانول به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایح حاصل نشان داد که کم آبیاری تأثیر معنیداری بر ویژگیهای مورد بررسی داشت. بطوریکه تیمار آبیاری پس از70 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس موجب کاهش 51/2درصد عملکرد دانه شد. محلول پاشی متانول نیز همه صفات به غیر ازتعداد دانه در غلاف در سطح احتمال 1 درصد تحت تأثیر قرار داد. بطوریکه که محلول پاشی متانول با 21 درصد حجمی بیشترین تأثیر را بر عملکرد و اجزای عملکرد داشت و موجب افزایش 25/6درصد عملکرد دانه گردید.

Keywords:

سویا , متانول , کم آبیاری , عملکرد دانه