مطالعه اکولوژیک کاهش آثار تنش کمبود نیتروژن به کمک کودهای بیولوژیک در مرحله استقرار گندم

به منظور بررسی امکان کاهش تنش کمبود نیتروژن در مرحله استقرار گندم Triticum aestivum L.)با کاربرد ترکیب های مختلف کودهای بیولوژیکی آزمایشی در سال زراعی 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی شهید چمران اهواز به صورتکرت های یکبار خرد شده و در قالب بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. تیمار اصلی شامل 5 سطح کودی به صورت: 1-%100 کود شیمیایی2- 75 % کودشیمیایی و مجموع کودهای بیولوژیکی،3-50 % کودشیمیایی و مجموع کودهای بیولوژیکی4-25 کودشیمیایی و مجموع کودهای بیولوژیکی5-فقط مجموع کودهای بیولوژیکی بود. عامل فرعی نیز شامل سطوح مختلف تراکم علف هرز خردل وحشیSinapis arvensis L.)در رقابت با گندم در 3 سطح 7 ,14 و 21 بوته خردل وحشی در مترمربع بود. نتایج نشان داد روند تغییرات سطح برگ و وزن خشک در کلیه ی تیمارهای کودی به صورت افزایشی بود. در تراکم کم ومتوسط (تعداد 7 و 14 بوته علف هرز در مترمربع) تیمارهای 75 % و 100 % کود بیولوژیک اثر بیشتری در افزایش شاخص سطح برگو وزن خشک گندم داشتند، ولی در تراکم زیاد علف هرز ( 21 بوته علف هرز در مترمربع) تیمار 100 % کود شیمیایی نسبت به سایر تیمارهای کودی دیگر بیشترین تأثیر را در افزایش شاخص سطح برگ و وزن خشک گندم داشت. بیشترین تفاوت برای هر دو صفت شاخص سطح برگ و وزن خشک بوته گندم تحت تأثیر تیمارهای مختلف کودی در 45 روز پس از سبز شدن مشاهدهشد. در مجموع نتایج این پروژه نشان داد که کاربرد کودهای بیولوژیک توانایی جبران تنش کمبود نیتروژن را در اوایل دوره ی رشد گندم را داشته اما میزان تأثیر آن ها بستگی به تراکم علف های هرز خواهد داشت. لذا در شرایط کمبود نیتروژن و در تراکم های بالای علف هرز کاربرد کودهای بیولوژیک به تنهایی مؤثر نخواهد بود

Keywords:

گندم , سوپرنیتروپلاس , بایوسولفور , رقابت