مروری بر اثرات مثبت نظام های کشاورزی ارگانیک بر حفظ و ارتقای تنوع زیستی

تنوع زیستی شامل تنوع تمام اشکال حیات در تمامی سطوح (تنوع گونه ها، تنوع ژنتیکی، تنوع زیستگاه ها و اکوسیستم ها) است. کشاورزی ارگانیک در مقایسه با کشاورزی متداول دارای مزایا روشنی برای تنوع زیستی است. براساس مطالعات انجام شده در سراسر جهان، در مقایسه با کشاورزی متداول و غیرارگانیک، مزارع ارگانیک بین 46 و 72 درصد (بسته به اقلیم) پناهگاه و سکونتگاه طبیعی بیشتری داشته و میزبان تعداد بیشتری (30-50%) از گونه های گیاهی و جانوری هستند. بین شدت عملیات کشاورزی و تعداد پناهگاه های امن برای زادو ولد گونه های مفید گیاهی و جانوری رابطه معکوس وجود دارد. مزارع ارگانیک با برخورداری از نواحی نیمه طبیعی متعدد دارای حاشیه اکولوژیکی امن تری برای ا نواع اشکال حیات بوده و زمینه رسیدن به کشاورزی پایدار را فراهم می نماید. وجود تنوع زیستی غنی برای حفظ و باروری اکوسیستم به ع نوان مثال، کنترل طبیعی آفات، گرده افشانی و تجزیه مواد آلی به هوموس توسط جمعیت میکروبی خاک (به خصوص کرم خاکی و میکوریز) ضروری است. طی مطالعات دراز مدت ثابت شده است که جمعیت کرم خاکی، باکتریهای مفید و تجزیه مواد آلی، عنکبوت های شکارگر و سایر گونه های مفید در پلات های ارگانیک چندبرابر پلات های غنی شده با مواد شیمیایی می باشد. بنابراین سیاست های کشاورزی باید طور فزاینده به ترویج روش های کشاورزی محیط زیست گرا و حافظ تنوع زیستی و منابع طبیعی و در نهایت سلامت غذایی گرایش متمرکز شوند. همچنین برای رسیدن به کشاورزی پایدار باید از نظام های کشاورزی بومی از قبیل کشت مخلوط و چند اشکوبه حمایت گردد.

Keywords:

تنوع زیستی , کشاورزی ارگانیک , اکولوژی , سلامت غذایی , کشاورزی متداول