بررسی تناسب اراضی برای آبیاری سطحی وتحت فشار در اراضی مربچه رامهرمز استان خوزستان

این روزها واژه «بحران آب» به ویژه در محافل فنی کارشناسان و دست اندرکاران صنعت آب کشور بطور قابل ملاحظه ای بکار گرفته می شود. کاربرد بحران آب همراه با واژه دیگری تحت عنوان «امنیت غذایی» بدان مفهوم است که عدم توجه به این مساله، کفایت تامین مواد غذایی را به مخاطره خواهد افکند. استفاده بهینه از آب، کاهش تلفات و افزایش بازده آبیاری یکی از گامهای اساسی در توسعه کشاورزی و افزایش بهره برداری از منابع آب و خاک کشور بحساب می آید و در افزایش تولیدات کشاورزی نقش تعیین کننده ای دارد. یکی از راههای پیشنهادی علم خاکشناسی جهت صحیح مصرف کردن منابع آبی تعیین تناسب اراضی کشاورزی با روشهای آبیاری است انتخاب یک روش آبیاری مناسب برای زراعت آبی جهت حصول به یک راندمان آبیاری بالا ، استفاده حداکثر از آب و حفاظت آب و خاک به مهمی کنترل آفات و افزودن مواد غذائی ( کودها ) برای تولید محصول می باشد . بنابراین عملیات آبیاری پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به مهمترین عامل در تعیین کیفیت آب و خاک درهنگام استفاده مداوم و فشرده از آب را دارد .تحت شرایط آبیاری ، سازگاری آب و خاک بسیار مهم می باشد . اگر آب و خاکسازگار نباشند کاربرد آب آبیاری اثر معکوس و منفی بر خصوصیات فیزیکی و شیمیائی خاک دارد . تعیین تناسب اراضی برایآبیاری نیاز به ارزیابی خواص خاک و توپوگرافی دارد.

Keywords:

آبیاری سطحی , آبیاری قطره ای , ارزیابی تناسب اراضی , روش پارامتریک