مدل ارزیابی تاب‌آوری مراکز درمانی در برابر زلزله

سوانح طبیعی، به ویژه زلزله همواره جوامع بشری را تهدید نموده و خسارات هنگفت مالی و جانی به جای گذاشته‌اند. امروزه پایدار سازی شهرها در برابر سوانح و نیز مهار خسارات و تبعات ناشی از آن‌ها، یکی از مهم‌ترین مسائل پیش روی مسئولان شهری است. بسیاری از منابع علمی، پایداری شهر را مترادف با "تاب‌آوری شهر در برابر خطرها" دانسته‌اند، بنابراین برای دست‌یابی به شهر پایدار، می‌بایست ارتقاء تاب‌آوری شهر به خصوص در مورد زیرساخت‌های حیاتی، مورد توجه ویژه قرار گیرد. از آنجا که مراکز درمانی به عنوان شاخص‌ترین تسهیلات حیاتی امدادرسان به شهر، نقش اصلی را در مقابله با خسارات جانی ناشی از سوانح ایفا می‌نمایند، از اولویت بالاتری برای بررسی و ارتقاء تاب‌آوری برخوردار خواهند بود.علیرغم تأکید جوامع بین‌المللی بر اهمیت این موضوع، مستندات موجود در این زمینه محدود بوده و شیوه یا مدل‌های قابل توجهی برای ارزیابی تاب‌آوری مراکز درمانی شهر در برابر زلزله معرفی نشده است. لذا در این پژوهش، با هدف دست یابی به این مهم، تاب‌آوری شهر رفسنجان در برابر خسارات جانی ناشی از زلزله با تأکید بر سامانه درمانی شهر، به عنوان نمونه مطالعاتی مورد ارزیابی قرار گرفت.برای انجام این ارزیابی، پس از تعیین محتمل‌ترین سناریوی وقوع زلزله در منطقه، در فاز اول میزان خسارات جانی زلزله توسط نرم افزار منبع باز QLARM تخمین و سپس قابلیت ارائه خدمات درمانی به مصدومین سانحه، توسط بیمارستان‌های شهر با استفاده از چک لیست اصلاح شده HSI سازمان بهداشت جهانی، به عنوان فاز دوم مطالعه ارزیابی شد. در نهایت با مقایسه نتایج حاصل از دو فاز مذکور، نسبت به ارزیابی تاب‌آوری اقدام گردید.این مطالعه در قالب پایان نامه دانشجویی منتج به ابداع مدلی کاربردی برای ارزیابی تاب‌آوری شهر در برابر خسارات جانی ناشی از زلزله گردید.

Keywords:

مراکز درمانی , تاب آوری , ارزیابی تاب آوری , زلزله