اخلاق زیست محیطی راهکاری درجهت توسعه پایدار زیستی

توسعه پایدار به عنوان مفهومی با سابقه بیش از سه دهه در ادبیات توسعه، امروزه به یک قالب فکری عمده در بسیاری از کشورها، بالأخص کشورهای در حال توسعه ، بدل شده است. محیط زیست محیطی برای حیات بشر و تمام موجودات کره زمین است ، اما با پیشرفت فناوری انسان قادر به تصرف در محیط زیست گردیده است ، متاسفانه با این که اهداف و سیاست های ناظر بر ایجاد صنایع،توسعه کشورها ورفاه عمومی عنوان شده ولی در اغلب موارد به نوعی وارونگی واغتشاش در اهداف رسیده ایم. دولتها می کوشیدند تا از منابع زیست محیطی موجود حداکثر بهره برداری را با عنوان بهره وری به عمل آورند وغارت طبیعت برای رسیدن به توسعه، به تدریج خود آفت توسعه شد.این حرکت پرشتاب در جهت مصرف منابع وسبقت جستن در بهره برداری از ذخایر موجود در طبیعت، می رفت تا آینده تاریکی را برای این کره خاکی به تصویر بکشد،کره ای تهی ،آلوده وغیر قابل زیستن برای آیندگان.در چنین فضایی بود که بحث توسعه پایدار مطرح شد. اخلاق زیست محیطی که تاکید بر اخلاق انسان با عنا صر غیرانسانی دارد به عنوان عامل مهمی در حفاظت از محیط زیستی پایدار نقش دارد.در زمانه ای که حتی پاکترین و بی ضررترین فناوری ها به تنهایی نمی توانند جامعه را در دراز مدت به سمت توسعه پایدار سوق دهد، بهترین راه حل بهره گیری از اخلاق زیست محیطی است، یعنی مجموعه رفتارهایی که رعایت انها( در تولید و مصرف )کمترین صدمات و ضایعات را به محیط زیست وارد می کند. بنابراین هدف این مقاله بررسی نقش اخلاق زیست محیطی در پایداری و توسعه محیط زیست و ارائه پیشنهاداتی جهت رسیدن به توسعه پایدار زیستی بوده است.

Keywords:

محیط زیست , اخلاق زیست محیطی , توسعه پایدار , توسعه پایدارزیستی