نقش سامانه های آبیاری قطرهای در کاهش مصرف آب از چاه های کشاورزی و جلوگیری از افت سطح آنها

منبع اصلی حیات آب می باشد که در دسترس بودن آن برای انسان و محیط زیست امری ضروری تلقی می گردد، از این رو توجه هرچه بیشتر به منابع آب زیرزمینی بسیار حائز اهمیت میباشد. افت سطح آب زیرزمینی یکی از پارامترهای موثر بر سیستم آبهای زیرزمینی است که نقش بسیار موثری در خشک شدن قنوات، چاهها و چشمه های طبیعی، و بعضاً نشست سطح زمین دارد. یکی از عواملی که باعث بوجود آمدن این افتمیشود، برداشت بی رویه از چاههای آب کشاورزی میباشد. در این تحقیق با بررسی 02 چاه آب کشاورزی در باغات مختلف در شهرستانهای استان گلستان که در آنها سامانه آبیاری تحت فشار (از توع قطره ای) اجرا شده است اقدام به محاسبه ی میزان آب برداشت شده از این چاهها قبل و بعد از اجرای سامانه ی آبیاریتحت فشار و بررسی نقش این سامانه ها در کاهش میزان آب برداشتی از این چاهها شده است. نتایج اینپژوهش نشان داد که اجرا این سامانه ها بطور متوسط میزان برداشت آب از چاه ها را به مقدار 31059 مترمکعب در سال کاهش داده است که نقش بسزایی در کاهش میزان افت سطح آب در سفره های زیرزمینیدارند. در مورد پیامدهای زیست محیطی میتوان اذعان داشت با اجرای سامانه های آبیاری تحت فشار و کاهش میزان برداشت آب از چاه های کشاورزی، از ایجاد اختلال در چرخه ی طبیعی آبهای زیرزمینی جلوگیری به عمل آمده و در بسیاری از مناطق از خشک شدن چاه ها کم عمق موجود در اطراف این چاه هاممانعت شده است.

Keywords:

آب , چاه های کشاورزی , سامانه های آبیاری , گلستان