بررسی تأثیر فواصل مختلف آبیاری و کاربرد انواع مالچ و ترکیبات جاذب الرطوبه بر عملکرد کمی و کیفی رازیانه در شمال خوزستان

به منظور بررسی اثر فواصل آبیاری، کاربرد مالچ و مواد جاذب الرطوبه بر عملکرد کمی و کیفی گیاه رازیانه، در شمال خوزستان، آزمایشی در سال 1391 به صورت کرت های یک بار خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بولک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل؛ فواصل مختلف آبیاری در 3 سطح ( تبخیر به میزان 100 میلی متر، 125 میلی متر و 150 میلی متر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان فاکتور اصلی، مالچ و مواد جاذب الرطوبه در 5 سطح: زئولیت به میزان 4 تن در هکتار، سوپر جاذب 165 کیلوگرم در هکتار، باگاس نیشکر به میزان 5 تن در هکتار، کاه گندم به میزان 2/5 تن در هکتار و شاهد (عدم کاربرد مواد) به عنوان فاکتور فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که آبیاری بر تمام صفات مورد بررسی بغیر از تعداد ساقه اصلی در بوته، قطر طوقه و قطر چترک معنی دار بود. در تیمار آبیاری 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر، بیشترین عملکرد دانه، به مقدار 940/2 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بیشترین درصد اسانس دانه نیز در تیمار آبیاری 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به مقدار 1/98درصد بدست آمد. اثر مالچ بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد چترک در بوته، تعداد بذر در چترک، تعداد چترک در چتر، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و درصد اسانس دانه معنی دار بود. با مصرف زئولیت بیشترین عملکرد دانه به مقدار 866/9 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بیشترین درصد اسانس دانه نیز در تیمار کاه گندم به مقدار 1/97 درصد بدست آمد. به نظر می رسد مصرف مالچ و مواد جاذبه الرطوبه منجر به کاهش اثر سوء تنش خشکی بر صفات مورد بررسی شده است.

Keywords:

اسانس , باگاس , چترک , رازیانه , مالچ