اثرات کاربرد باکتری های محرک رشد بر عملکرد و شاخصهای رشدی آفتابگردان رقم پروگرس در شرایط آب و هوایی اراک

کاربرد کودهای بیولوژیک به ویژه باکتری های محرک رشد گیاه به صورت تلفیق با مصرف کودهای شیمیایی مهمترین راهبرد تغذیه تلفیقی گیاه برای مدیریت پایدار بوم نظام های کشاورزی پایدار با نهاده کافی می باشد. به منظور بررسی تاثیر کاربرد مایه تلقیح باکتری های ازتوباکتر کروکوکوم آزوسپیریلوم لیپوفروم و سودوموناس بر عملکرد و اجزا عملکرد آفتابگردان (رقم پروگرس ) ،آزمایشی به صورت فاکتوریل در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی آزاد اراک در سال 1388 اجرا شد. تلقیح بذرها با مخلوط دوبه دو باکتری ها و یا ترکیب سه باکتری با هم و عدم تلقیح باکتریایی بذر (شاهد)در حضورکود شیمیایی اوره به میزان 350 کیلوگرم در هکتار و عدم حضور کود شیمیایی اوره به عنوان تیمارهای آزمایشی در نظر گرفته شد. صفات عملکرد دانه، وزن خشک کل گیاه ، شاخص سطح برگ ، سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی، سرعت جذب خالص اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تمام ویژگی های مورد بررسی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند ،به طوری که اثر متقابل کود شیمیایی اوره و ترکیب سه باکتری ازتوباکتر ، سودوموناس و آزوسپیریلوم برای ،عملکرد دانه در سطح 1% معنی دار بود.همچنین نتایج نشان داد عملکرد دانه در تیمارهایی که از سه باکتری آزوسپیرولیوم و ازتوباکتر و سودوموناس مصرف شده بود 3/96 تن در هکتارشد.

Keywords:

آفتابگردان , باکتری های محرک رشد , عملکرد , شاخصهای رشدی